Dag 43 t/m 45. Mississippi en Alabama Uiteindelijk zullen we onze camper over ongeveer 2 en een halve week inleveren in Fort Lauderdale, Florida. New Orleans, waar we nu zijn, is in Louisiana. Om naar Florida te komen moet we eerst de staten Mississippi en Alabama nog door. Woensdag 13 maart rijden we richting Mississippi. Dit gaat moeiteloos omdat onze camping in New Orleans vlakbij de i10 ligt. De i10 is de snelweg die van west naar oost loopt, van Californië tot helemaal naar Florida. We hebben niet erg veel van de i10 gebruik gemaakt omdat we natuurlijk onderweg diverse dingen wilde zien en die
bevinden zich nu eenmaal niet langs de snelweg.
Vanuit New Orleans zijn we dus snel de grens met Mississippi over. Er zijn onderweg veel baaien en moeras. We moeten dan ook opvallend veel betonnen bruggen over. De bruggen over de baaien zijn altijd erg hoog en groot om er schepen onderdoor te kunnen laten varen. De route voert ons via Gulfport langs ongelofelijk witte stranden naar Biloxi. De stranden zijn inderdaad wit, maar wat ook opvallend is, is dat er geen surf is. Er zijn geen golven in dit gedeelte van de Golf van Mexico. Dit komt omdat er eilanden vlak voor de kust liggen die dienen als golfbrekers. Het ziet er erg relaxed uit zo. We zetten de camper langs de boulevard en lunchen aan het strand met voor onze neus prachtig azuur blauw water!
Het plaatsje Biloxi staat al een tijdje op het verlanglijstje van Pat. Een beetje onduidelijk waarom. Waarschijnlijk vanwege de gekke naam. Nog waarschijnlijker omdat er in Biloxi 3 vestigingen van Hard Rock zijn. Een Hard Rock Cafe, Hotel en Casino. Daar gaan we heen. In Biloxi staan een aantal vrij grote casino's, dit is naast Las Vegas een van de plaatsen waar op grote schaal gegokt wordt. In het casino kijken we even rond en proberen we met maar liefst $5 een eenarmige bandiet. Na een bakkie koffie gaan we weer. Er is niet veel te doen als je hier niet overnacht. Onderweg stappen we even uit in Oceansprings, een plaatsje met veel kunst.
We overnachten op het Indian Point campground in Gautier. Deze campground ligt niet aan een weg zoals vele andere wel. We komen op een plek direct aan het moeras te staan. Erg mooi, maar wel een beetje rumoerig omdat de buren aan hun caravan aan het knutselen zijn. Donderdag ochtend steken we de grens naar Alabama over. Hier valt direct de grote hoeveelheid kerken op. Soms lijken er mee kerken dan huizen te staan. Het ziet er zelfs een beetje treurig uit, alsof de mensen geen eigen leven aankunnen ofzo.
Het doel van vandaag is om naar de USS Alabama te gaan. Dit is een oorlogsschip uit de tweede Wereldoorlog en heeft deelgenomen aan gevechten rond Japan. Het is een enorm schip met heel, heel veel kanonnen aan boord. We kunnen een kijkje nemen op de verschillende dekken. Er kunnen 2500 mannen op dit schip, dus de meest logische zaken waren aan boord. Zoals een kapper, kleermaker, winkeltje, werkplaatsen enz. Officiëren hadden een eigen hut, terwijl het klootjes volk met z'n tientallen in 1 ruimte sliepen, 4 boven elkaar. Er ligt ook een onderzeeër in dit park waar we even in rondkijken. Niets voor ons, wat is alles krap zeg. Verder staan er nog diverse vliegtuigen opgesteld, allemaal oorlogstuig natuurlijk. Er staat een F16 waar Pat vroeger aan geknutseld heeft, leuk weer eens te zien.
Daarna is het tijd om verder te rijden. We rijden langs een keurig kustplaatsje zonder hondenpoep en met heel veel kerken en verder langs mooie witte stranden totdat we in de kustplaats Gulf Coast zijn. Hier komen we langs geweldige strandhuizen die gehuurd kunnen worden, wat hotels en heel veel souvenirs winkels. We willen op een camping langs het strand staan maar kunnen het ondanks een vermelding in ons campingboek niet vinden dus rijden we naar een camping een kilometertje inlands. Hier blijken ze alleen nog een overflow plekje te hebben, een klein plekje langs de weg. Het is ondertussen half zes en we hebben geen zin om verder te zoeken dus we gaan maar gewoon staan. Vanavond staat er een dikke steak op het menu en gaan we, net als de meeste dagen, op tijd naar bed.
Pat slaapt erg slecht en wordt moe wakker, Syl stapt dus achter het stuur en rijdt verder naar het oosten. Niet lang nadat we zijn weggereden rijden we de laatste staat van onze reis in; Florida! Dit deel van de Florida lijkt nog veel op de andere Zuidelijke staten waar we doorheen zijn gereden. De huizen zijn hout, staan soms op palen, zijn kleurig en fleurig geschilderd en zijn strak langs het strand gebouwd. We rijden de scenic route vlak langs de kust en dat gaat niet zo snel. Als we in Destin zijn besluit Syl dat het weliswaar vroeg is maar dat het tijd is om een camping te zoeken. De eerste camping waar we stoppen ligt direct aan zee en kost tussen de 74 dollar en 179 dollar per nacht. De plekjes van 74 dollar zijn direct aan de weg en de rest is echt veeeel te duur.
We rijden dus verder en vinden een plekje in Grayton State Park. Deze camping is ongeveer 3 kilometer van zee gelegen in een bosachtig gebied. Hij is keurig onderhouden met keurige toiletten en groen gras, en dat laatste is niet vanzelfsprekend hier! We fietsen nog even naar het strand en maken een wandeling. Daarna is het voor Pat klaar en gaat hij lekker uitrusten. Syl leest een boek in de zon en Pat prutst met fotos en kijkt tv. 'S avonds boeken we een hotel in Key West en huren we een mooie auto zonder dak voor de laatste drie dagen in de VS.
En dat is het voor nu!
Syl en Pat
.png){kind=small}
.png)
