Van Yellowstone naar ander vulkanisch spul

Maandag de dertiende september worden we voor het laatst wakker in het Yellowstone National Park. Jammer hoor, het is zo’n mooi park, het goede nieuws is dat we nu een richting kiezen die we nog niet eerder hebben gekozen. Vorig jaar zijn we vanuit Yellowstone via de noord uitgang naar Canada vetrokken. Nu nemen we de west uitgang om via Idaho en Oregon naar de staat Washington te rijden. Vooral voor Pat leuk, hij heeft nu alle westelijke staten in de VS bezocht.

Nog even terug naar Jellystone (wie kent Yogi bear nog?). Vanuit Mammoth Hotspings rijden we een stukje zuidelijk om daarna westwaarts te rijden. Onderweg houden we onze ogen wijd open, we zijn nog in het park dus misschien komen we nog wel leuke diertjes tegen. En welja bij een mooi uitkijkpunt waar mannen staan te vliegvissen zien we een Elk het water in lopen. Verderop richting de uitgang zien we een Elk stelletje een soort van paringsritueel uitvoeren.

Het mannetje lijkt behoorlijk bronstig met z’n enorme gewei (zeker 1 meter). Hij loopt naar het vrouwtje om er daarna als een haas vandoor te gaan. Het vrouwtje komt hem wel achterna, maar het mannetje lijkt te vluchten. Na verloop van tijd komt het mannetje toch weer bij het vrouwtje en doen ze hetzelfde trucje nog eens. Het mannetje rent weer weg en begint ineens met zijn gewei in de grond te wroeten alsof ie er vanaf wil. Even later lopen het vrouwtje en mannetje parmantig naast elkaar te draven. Het hele ritueel ziet er prachtig uit, maar we besluiten toch maar verder te rijden, het park uit. In het plaatsje West Yellowstone tanken we nog benzine en gas. Het doel van vandaag is om naar Craters of the Moon National Park te rijden. Dit park ligt in Idaho en is zo’n 300 mile verderop. De rit gaat prima, we hebben enorme lange rechte vlakke stukken door de moestuin van de staat. Er word van alles verbouwt, van Mais tot hop en van aardappels tot fruit. De boerderijen zijn hier enorm, soms rijden we kilometers langs 1 boerderij. Onderweg worden we nog een tijd lang getrakteerd op de achterkant van de Grand Tetons, het park waar we begonnen zijn. Ook van de achterkant zijn deze bergtoppen erg mooi om te zien, vooral omdat er nu wél sneeuw op ligt. Onderweg doen we nog boodschappen en omdat we niet beschikken over een dik campingboek rijden we naar het plaatsje Arco dat vlakbij Craters of the Moon ligt met de hoop daar een camping te vinden. Gelukkig rijden we met veel gemak naar een zeer nette camping en om half 8 ‘s avonds zitten we toch nog lekker buiten te eten (het is hier een heeeel stuk warmer in de woestijn!).  De volgende ochtend moeten we helaas nog een keer een stop maken bij de dokter voor Pappa, hij heeft deze keer de omgekeerde symptomen. We komen rechtstreeks bij een échte hillbilly dokter met jeans, laarzen, grote bukkle en geruit shirt. Zijn antwoordt op de klachten en de eerdere aandoening was simpel; don’t worry, just drink some milk of magnesium and you will want to fly to the toilet! En verder vooral niet druk maken want het komt allemaal goed. Dus dat doen we dan maar en ondertussen springt ‘ie weer als een jonge hond ;-). 

Goed, dit bezoekje aan de dokter kost ons wel wat tijd maar rond 12 uur komen we dan toch in Craters of the Moon NP aan. We stoppen ff bij het Visitor Centre voor een kaart en een koelkast magneet en rijden dan naar de camping om een plekkie te zoeken en te lunchen. Omdat het ook hier heerlijk warm is gaan we lekker buiten zitten eten, hmmm. De camping ligt in een onherbergzaam landschap van gestolde zwart/bruine lava blokken en is weer moeilijk te omschrijven. Na de lunch rijden we de redelijk kleine route die er is door het park. We stoppen op een plek waar we de lavastromen kunnen zien, in gestolde vorm weliswaar. Het blijkt dat de hele omgeving hier uit lava bestaat en dat deze onherbergzame omgeving in de jaren 50 is gebruikt om maanvoertuigen en maanpakken te testen. Volgens één van de wetenschappers zag dit landschap er namelijk net zo uit als dat wat hij door zijn telescoop op de maan had gezien. 

Het hele land is onherbergzaam en toch is er leven, behoorlijk wat leven. Langzamerhand herwint het land terrein op deze onrealistische wereld. Er groeien bloemen en struikjes door de lava heen en roofvogels zweven rond op zoek naar een knabbeltje in de vorm van muisjes en kleine eekhoorntjes. We lopen naar diverse uitzichtpunten en blijven ons verbazen. Gelukkig kunnen we ook nog een heel stuk over de lava vlakte lopen, naar een aantal grotten. In de beauty grot dalen we af en komen erachter dat het wel écht heul donker is in zo’n grot die ónder de lava stroom is gevormd. We hebben wel zaklampen meegenomen maar het licht lijkt gewoon te worden geabsorbeerd hier. Het is heel gek maar als Pat een meter voor me loopt zie ik zijn lampje nog maar amper schijnen. We maken er gebruik van door een aantal spookachtige foto’s te maken. Terug in het volle zonlicht merken we ook dat het lekker fris cq koud was in de grot en we beginnen aan de wandeling naar Indian Cave. Deze grot is op een aantal plaatsen ingestort waardoor we hier ook zonder zaklamp kunnen lopen. De grot is breed en hoog en zo’n 250 meter lang. Om aan het eind eruit te kunnen moeten we over een flinke stapel stenen klimmen en door een smal gat naar boven en natuurlijk doen we dit allemaal vol enthousiasme! We moeten bovenlangs teruglopen naar het geasfalteerde pad en dat is erg leuk aangezien dit het enige stuk is waar we daadwerkelijk over de lava lopen ipv over asfalt.

We zijn ondertussen alweer een hele tijd bezig en we hebben alles wat we konden doen en zien gedaan dus gaan we terug naar de camping. We steken de BBQ aan en drinken in de warme namiddag zon een biertje. Gelukkig is Jan deze keer ook van de partij met het drinken van een pintje! Vanavond hebben we echt dikke sirloin steaks voor de BBQ en gelukkig klopt het wat de slager zei; Jus don’t overcook ‘em, that’s the most common mistake! Dat hebben we niet gedaan en ze waren heerlijk! Na deze wederom lange en leuke dag zitten we nog een tijd buiten om na te praten over de vreemde indrukwekkende plaats waar we nu weer terecht zijn gekomen.

That’s all for now!

Pat en Piet