Copacabana, here we are

Zoooo, we zitten ondertussen op dag 10 van onze vakantie... Wat vliegt de tijd als je het naar je zin hebt! De eerste week van de vakantie hebben we thuis doorgebracht met, ja met wat eigenlijk? Vooral met gezellige dingen doen, de stad in met vrienden, saampies wandelen op de hei, genieten van het mooie weer, vooral niet meer denken aan werk en natuurlijk de tas inpakken. Donderdag 23 april zijn we er helemaal klaar voor, we hebben alle bagage voor 8,5 week Zuid-Amerika in 1 duffel bag op wielen gegooid, gooien er nog wat overbodige dingen bij en komen uit op 17 kilo. Meer dan genoeg voor onze reis!

Vrijdagochtend is het dan eindelijk zo ver, we trekken de deur achter ons dicht, lopen naar het station vanwaar de trein ons naar Schiphol brengt, stappen in het vliegtuig dat ons precies 11.45 uur later in Rio aflevert. De douane is een makkie maar vereist wel enig geduld aangezien de rij nogal groot is, we pinnen wat Real, stappen in de taxi en worden op de afgesproken plaats afgeleverd. De afgesproken plaats is een hostel vlakbij onze Airbnb verblijfplaats. Het is een uur of acht als we uit de taxi stappen en op straat is het gezellig druk, de wijk waar we verblijven is letterlijk tegen een stijle berg op gebouwd en we realiseren ons al snel dat hier naar boven lopen een flinke klim is. Nou ja, eerst de verhuurders maar eens bellen zodat ze ons op kunnen komen halen. Vijf minuten nadat we gebeld hebben stapt er een dame met een knalroze hemdje en gebruinde huid op ons af. Zonder veel poeha kust ze Syl en geeft ze Pat een ferme hand om ons vervolgens nog verder de berg op te leiden. We komen lichtelijk buiten adem bij het huis aan en vinden het meteen leuk, het is aan een doodlopende weg waar sowieso alleen nog brommers kunnen rijden aangezien het erg smal is, en het huis is in vrolijke kleuren beschilderd. We worden naar ons kamertje gebracht en er volgt een korte rondleiding door ons huis voor deze week.

Het bestaat uit een badkamertje dat gedeeld wordt met maximaal 2 andere gasten, er is een woonkamer en een vet balkon met mooi uitzicht over Copacabana strand. Vanaf het dakterras, waar ook wordt ontbeten, hebben we zicht op het Christus beeld en op de Copacabana, het huis is schoon en keurig onderhouden. Erg fijn! We krijgen een biertje aangeboden door de zoon van de eigenaar maar als we dat op hebben is het echt bedtijd, we zijn ondertussen 21 uur wakker en toe aan wat slaap. En slapen doen we. We slapen negen lange uren en worden pas om 6 uur 's ochtends wakker. Als Syl dr ogen open doet is het eerste dat ze ziet vanuit bed het Christus beeld en de hemel die net lichter wordt wegens de opgaande zon. Niet verkeerd! De eerste uren van de ochtend besteden we aan ontbijten, douchen, tas uitpakken en foto's maken van het Christus beeld dat in en uit de wolken schiet.

Uiteindelijk lopen we rond 9-en van ons kamertje weg, richting het strand. Het brede strand van Copacabana is zo'n 4,5 kilometer lang en wordt gebruikt als traditioneel strand maar ook als sportpark. We zien veel mensen hardlopen en fietsen op het pad dat vlak langs het strand loopt, op het strand wordt gestrandvolleybald, gevoetvolleyd en gevoetbald. Daarnaast kun je overal paddle boards huren, dus er staan veel mensen op planken met een peddel in de hand op het water. En natuurlijk wordt er gezwommen! We lopen het strand af en steken door naar Ipanema beach, nog zo'n bekende naam. Onderweg kopen we een colaatje en drinken dit in de schaduw op, we hebben ons keurig ingesmeerd maar toch brandt de zon behoorlijk. We besluiten morgen Ipanema beach verder te bekijken en lopen naar een fort dat op een geweldig punt ligt, we kunnen het Capacabana strand zien, inclusief een flink aantal heuvels die achter Rio opdoemen. Op Leme strand (dat grenst aan Copa) strijken we, na 15 kilometer wandelen, neer op een terrasje en worden getrakteerd op een voetbal wedstrijd door een paar, 22 dus, sportieve voetballers. Op blote voeten rennen ze over het strand achter een roze bal aan aangemoedigd (of verrot gescholden) door hun coach. Prima om te bekijken tijdens het drinken van een biertje/Caiparinha. Dat Portugees is trouwens wel een dingetje.... Wij spreken het niet maar heel veel Carioca's spreken niks anders...handen en voeten werk dus af en toe.

Terug op ons kamertje rusten we even uit om vervolgens bij ons in de steeg wat te gaan eten. We komen langs een buurt bbq maar durven niet aan te schuiven dus lopen we naar een klein restaurantje waar ze, wederom, geen Engels of Spaans spreken. Het bestellen van bier gaat prima (op de een of andere manier lukt dat altijd) maar als er om eten gevraagd wordt, wordt het menu opgerakeld in rap Portugees. Aangezien ze aan ons gezicht wel kan zien dat we er geen chocola van kunnen maken zegt ze dat ze Braziliaans eten heeft. OK, dat snappen we en doe daar dan maar twee porties van! We krijgen rijst met een soort andijvie en chorizo die veel weg had van een Hema worst, gepureerde kidney bonen en tapioca (of zo). Het smaakt allemaal prima en niet veel later rekenen we 15 euro af voor 2 maaltijden en 2 halve liters bier, dat is een prima prijs. En nu zitten we op ons balkon, met op de achtergrond het geluid van de zee in combinatie met een dikke beat!

Tot morgen