Zuid Afrika deel 2

Dinsdag 14 november, 2006

Het is half acht ’s ochtends en we zitten op onze veranda wakker te worden en te genieten van alle vogelgeluiden. Nala, de hond van Rex en Natasha is net vol enthousiasme naar ons toegerend voor een aai, dat betekend vast dat ze er zo aankomen. Zondag zijn we door Rex opgehaald op het vliegveld en zijn we met de Isuzu aan het laatste deel van onze reis begonnen, de 5 uur durende rit van Johannesburg naar Swartwater.

Onderweg heeft Rex alvast enthousiast het een en ander verteld over de omgeving en zuid afrika in het algemeen en hebben we kunnen genieten van het landschap. In het dorpje Bela Bela hebben we geluncht (een prima kennismaking met SA eten en bier) en zijn daarna weer doorgereden. Vlák voor het donker komen we aan en zien voor het eerst onze onderkomens voor de komende 2 weken. Helemaal goed! Het is echt in the middle of nowhere en in no time hebben we vlakvark gespot. Het welkomstdiner was een heerlijke braai, in de regen, de langverwachte regen en smaakte prima.

Maandag morgen mogen we uitslapen en na een prima ontbijtje krijgen we de eerste uitleg en toets van de workshop. We spreken het programma door, en omdat we maar met z’n 3-en zijn mogen we zelf ook nog dingen aangeven, en worden met een kennisquiz van 50 vragen overhoord….nou ja overhoord. De antwoorden op de vragen blijven overigens wel hangen, zo weten we dat het mannetjes wrattenzwijn 4 wratten op z’n gezicht heeft en het vrouwtje 2 én dat de tsetsebe de snelste antilope soort is die een snelheid van 60 km per uur haalt. Toch leuk.

Na de lunch en een uurtje voor onszelf stappen we de Landrover in voor de eerste gamedrive van de vakantie. We rijden in het park van Zazoe zelf en zien kudu, steenbok, waterbok, meerkat (stokstaart) en een blauwaap. Ook zien we wever nestjes en worden we heel erg nat van de regen want het dak is niet meer helemaal waterdicht.

Na een dik uur houden we het dan ook voor gezien. Na nog een lekker biertje, een diner en prettig gezelschap houden we het rond een uur of 10 voor gezien.

Donderdag 16 november

Op dinsdag stappen we na een prima ontbijt, met door Natascha gebakken brood, in de Landrover en gaan we een gamedrive in het wildpark doen. Met behulp van de scherpe ogen van Jan, Enos, Rex én Pat zien we diverse springbokken (Oryx), Rooibokken (Impala), Kudu en schattige kleine steenbokkies. Halverwege is de batterij van de camera leeg en zo missen we de kans op een prachtige foto van een kudu. Maar uiteraard wordt dat beeld wel op onze eigen harde schijf opgeslagen. Bij één van de waterplaatsen stappen we uit en gaan we spoorzoeken. We krijgen uitgelegd dat de hoeven van een kudu redelijk ver uit elkaar staan terwijl de hoeven van een eland elkaar aan de voorkant bijna raken. Het blijkt dat de sporen van de achterpoten en de voorpoten elkaar in bijna alle gevallen overlappen wat de sporen voor ons moeilijk te lezen maakt, Jan en Enos hebben hier uiteraard totaal geen moeite mee. We zien de sporen van een kameelperd (giraffe) en ook de uitwerpselen hiervan, ze zijn dus wel degelijk op de plaats te vinden maar aangezien je over de weg ongeveer 2% van het park te zien krijgt is de kans dat je ze daadwerkelijk tegenkomt natuurlijk niet zo heel groot. Afwachten en hopen dus. Het zonnetje doet zijn best en we zien de Thief Ant uit zijn holletje kruipen en wegvliegen. Een unieke ervaring aangezien dit 1 x per jaar gebeurt en wel als de eerste grote zomerregens zijn gevallen. Die eerste zomerregen heeft onze maandag dan ook aardig grijs gemaakt.

Na de lunch en een uurtje ter eigen besteding (waarin ik in het zwembadje een boekje heb zitten lezen en het me is gelukt te verbranden in een kwartier) gaat het program door met een workshop fotografie. Natascha legt hierbij het één en ander uit over diafragma, sluitertijden en nog een aantal technische aspecten van de foto camera. Ze verteld hoe je een foto spannender kunt maken door bijvoorbeeld een voorwerp maar half in beeld te nemen of dit op de zgn gulden snede te plaatsen (hierbij deel je het beeld in 9 vakken en zet je je voorwerp bijvoorbeeld in het onderste kruising tussen deze vlakken) waardoor je een heel andere foto krijgt als wanneer je je onderwerp in het midden plaatst. Al met al een leuke zinvolle uitleg die meteen in de praktijk wordt gebracht.

Tijdens het avondeten dat aan de braaiplaats wordt genuttigd (een braai van kippespiesjes) komen er ineens hele hordes termieten uit de grond gekropen die direct beginnen te vliegen.

Hierbij vliegen ze uiteraard richting het licht een aangezien vuur ook licht afgeeft zitten we er midden in. Het blijkt dat ook het uitvliegen in zulke grote getale van dit insect een unieke gebeurtenis is. Ongeveer een uur lang zitten we om de haverklap met handen te wapperen en moeten we goed uitkijken voor wat er nou eigenlijk op ons bord ligt want er kan anders wel eens een termiet mee naar binnen worden gestopt. Vreemde aan de hele uitvlucht was dat de termieten vrij snel al hun vleugels verloren. Het nut van de vleugels is dus nog een onderzoekje waard.

We houden het vroeg voor gezien en liggen dan ook rond 9 uur in bed.

Woensdag is ons eerste uitstapje buiten het park maar eerst gaan we ’s ochtends mee met het voeren van de dieren. Het veld is nog steeds zo droog dat bijvoeren nog nodig is, wel zien we dat de bomen met de dag groener worden, bijvoeren zal dan ook waarschijnlijk niet zo lang meer nodig zijn. We gaan met Jan in de schuilhut zitten bij de voederplaats en gaan zitten wachten, wachten op wild dat dorst én honger heeft. Na ongeveer een uur zien we een waterbok verschijnen die doelbewust op het voer afloopt. In de schuilhut zit je hier dan wel heel dichtbij. Mooi hoor! Verder zien we buiten wat schildpadden en heel veel Tarentaal (carentaal?) geen wild, wel horen we een vlakvark vlakbij de schuilhut rondschuifelen, deze laat zich helaas niet zien.

Rond 9 uur zitten we aan ons ontbijt om ons daarna klaar te maken voor de rit naar Mama Tau. Mama Tau is een fokproject voor de witte leeuw. Hiervan hebben ze er in totaal rond de 30, dit is 10% van het totale aantal witte leeuwen in de wereld. Deze leeuwen zijn prachtig om te zien maar zullen in de natuur nog geen dag overleven door hun opvallende kleur. De leeuwen die worden gefokt zijn dan ook uitsluitend voor in dierentuinen en dergelijke. Ze hebben er ook een stuk of 10 bruine leeuwen, of gewone leeuwen.

Na een uurtje te hebben rondgereden in het park gaan we lunchen. We doen dit bij de kooien van de jongste witte leeuwen van het park. Deze zijn 6 maanden oud en te schattig voor woorden. In de kooi ernaast zitten leeuwen van ongeveer 12 maanden oud, ook nog wel erg schattig maar toch al behoorlijk groot, ze laten zich echter nog wel aaien…

Onderweg terug zien we bobbejanen (bavianen) de weg oversteken, wat rooibokken én tot onze grote verrassing staan er 4 giraffen prachtig langs de weg te poseren, wel achter het hek van een wildpark maar toch….Hier zijn we uiteraard even voor gestopt en hebben wat mooie foto’s gemaakt voordat ze bedachten dat wij toch wat eng waren en wegholden. We zijn nog even langs de plaatselijke supermarkt in Swartwater gereden om shampoo te kopen en onze ogen uit te kijken naar de artikelen die ze daar verkochten. Op zich zijn het gewone verbruiks en gebruiks materialen maar de diversiteit in de winkel is wel verbazingwekkend. Van brood tot bedden en van shampoo tot pikhouwelen en autobanden. In dit kleine dorpje is dus wel alles te koop.

Eenmaal terug in het jachtkamp van Zazoe kunnen we ff bijkomen van alle indrukken. We drinken even wat en als de avond valt kunnen we ons opnieuw gaan verbazen over de hoeveelheid insecten die er rondloopt. Deze keer zijn het geen vliegende termieten maar een keur aan schorpioenen en spinnen. We zien schorpioenen met dikke staarten en kleine scharen die heel giftig zijn en we zien ze met kleine staarten maar enorme scharen. Deze zijn een stuk minder giftig, ook zien we de zwarte schorpioen die zoals zijn kleur al doet vermoeden toch wel behoorlijk giftig is. De spinnen die we zien zijn niet giftig maar wel enórm groot én snel! Brr, om rillingen van te krijgen. In het zwembad voorzien de kikkers ons ondertussen van een mooi concert. Al met al een enerverende avond die ons duidelijk maakt dat je misschien toch ’s avonds maar geen slippers meer aan moet trekken…..

Als we terug zijn in ons huisje en ons klaar willen maken voor de nacht zien we opeens een wel heel grote spin voorbij zoeven. De adrenaline wordt per direct door ons lichaam gepompt alhoewel we in een flits wel hebben gezien dat het dezelfde spin was als die we buiten hadden gezien en die dus niet giftig is. Maar ja, giftig of niet we zullen hem toch te pakken moeten krijgen anders hebben we allebei een beroerde nacht. Met behulp van een spuitbus, genaamd ‘Doom’, nogal agressief gif gaan de achter de spin aan en na een kat-en-muis spel dat uiteindelijk in de badkamer eindigt is ‘ie verslagen. En nu moet ie nog naar buiten……Met de hand aanpakken is geen optie dus wordt er gezocht naar een alternatief. Een kopje wordt heldhaftig door mij, Syl, over de dode spin gezet en een harde kaft wordt eronder geschoven. Pat probeert dit eerst maar wordt uiteindelijk zo vies van het beest dat ik het karwei af mag maken. En dat doe ik dan ook, ik zorg er ook voor dat ie naar buiten wordt gegooid. Erg stoer van mezelf en misschien heb ik bij deze ook wel een soort spinnenfobie overwonnen. (Wie weet??)

Na dit avontuur stoppen we de klamboe nog eens extra in en proberen we alsnog te slapen.

Fris en fruitig zijn we vanmorgen wakken geworden en na een uurtje lezen op de veranda en een lekkere douche schuiven we aan aan de ontbijttafel.