Het is zonnig warm en erg mooi, zondag 9 augustus op Long Island. Nadat we bij de vogelbekdiertjes op bezoek zijn geweest rijden we naar Cape Hillsborough. Een kaap met een mooie camping aan het strand. Op het strand komen dagelijks kangoeroes en wallibi’s op bezoek, dat willen we natuurlijk zien. Het is een kleine kaap, dus we wagen het erop om er omheen te wandelen. Vanaf het strand gaan we meteen het regenwoud in met de bijbehorende planten, dieren en insecten. Ook de spinnen zijn er weer zoals we ons herinneren van andere regenwouden. Met kippenvel lopen we vlak langs een exemplaar zo groot als P’s hand, brrr.
Het is al met al een mooie wandeling met uitzichten over de oceaan en diverse eilanden. Op de camping gaan we weer lekker BBQén, onze BBQ word intussen beroemd, in ieder geval bij onszelf. De volgende dag staan we vroeg op om even een kijkje te nemen op het strand (5 stappen vanaf onze bus overigens, we staan óp het strand namelijk). Inderdaad zien we een grijze kangoeroe en verderop een pretty faced wallibie. Leuk joh. Na ontbijt en kangoeroe kieken hebben we een korte wandeling gemaakt in het naburige mangrovebos. Daarna hup in de bus naar Airlie Beach. Dit is de plaats van waaruit veel tourtjes naar de Whitsunday eilanden én het Great Barrier Reef worden ondernomen. We zoeken een camping vlakbij het toeristische dorpje, om daarna meteen de camping te verlaten om een wandeling door een Nationaal Park te maken.
Het is een korte maar erg steile wandeling naar de top van Mt. Rook. We wandelen tussen palmen en gras trees naar boven. Vanaf de top zou een goed uitzicht over de eilanden moeten zijn, helaas is het wat heiig en hebben we geen groots uitzicht. We wandelen aan de andere kant de berg af en zetten even later ons busje weer op de camping neer. Elke camping heeft hier zijn eigen tourtjes bureau, we hadden van te voren bepaald wat we hier allemaal willen zien, dus we gaan eens navragen wat de mogelijkheden zijn. We willen graag naar een eiland, naar het rif, over het rif en de eilanden vliegen met een watervliegtuig. Syl wil natuurlijk snorkelen en Pat wil wel graag in een onderzeeertje. Nou thuisblijvers dat is allemaal gelukt, we hebben zo veel meegemaakt in 3 dagen dat we er moe van zijn geworden ;-)
We boeken een tourtje voor vrijdag en gaan daarna Airlie Beach in om wat te eten bij een Mexicaan. Op vrijdag moeten we ons om 11:00 bij het lokale vliegveld melden, we vertrekken op 11:30. Het begint meteen goed want Dave onze piloot en gids van die dag verteld dat we een stuk moeten omvliegen om meer mensen op te halen. We zitten het eerste half uur dus lekker met z’n drietjes in het 10 persoons watervliegtuig. De vlucht neemt ons direct mee over een aantal prachtige eilanden van de Whitsundays; Daydream island, Long Island, Hamilton en veel meer. De eilanden liggen in helder blauw water en zijn allemaal groen als gras met hagel witte stranden. Van de 74 zijn er slechts 9 voorzien van lodges, hotels of resorts.
Nadat we een groep Fransen, 4 volwassenen en 4 kinderen hebben opgehaald vliegen we door naar Whitehaven Beach. Dit strand ligt op een onbewoond eiland in een nationaal park. Het strand is kilometers lang en het witst van alle stranden. Omdat we toch decadent aan het doen zijn drinken we een glaasje champagne op het strand, lekkerrrrrrrr. Pat is de eerste die een duik neemt en vindt het zowaar lekker om even te zwemmen, zo zie je maar weer! Hier wandelen we nog wat over het strand en door het water. Echt een zeer uniek strand, goed dat hier geen mensen wonen om de boel te verzieken.
Na een uurtje kunnen we weer instappen en gaan we weer op pad….. nouja niet helemaal, het is erg eb en het vliegtuig is vast komen te zitten, of we even willen uitstappen en helpen duwen. We staan natuurlijk in no-time tot onze middel in het water te duwen. Wil het niet dat we Fransen aan boord hebben, die zijn wat koppiger. Pat moet ze even duidelijk maken dat ze toch echt moeten helpen anders moeten we 6 uur blijven. Na wat gemopper (het blijven k*t Fransen) stappen er een paar uit om te helpen. Zou ik toch haast vergeten te melden dat we in de oceaan moesten landen om het strand te kunnen bereiken. Het water is hier zo rustig dat de landing in het water vlekkeloos is, het is net alsof je een ‘normale’ landing maakt. We moesten wel een stukje door het water om op het strand te komen, we waren gelukkig voorbereid met onze korte broeken en slippers.
Uiteindelijk is het vliegtuig zo goed als los en kunnen we weer opstijgen. Het opstijgen gaat als volgt. De motor word even op 100% gezet, met het bijbehorende lawaai. Het vliegtuigje komt langzaam op gang, na een paar meter voel je de dat de drijvers al meer boven water komen en gaat de kist er als een speedboot vandoor. Het opstijgen lijkt daarna een peulenschil en voor we het weten hangen we weer in de lucht. Op naar het grootste koraal rif in de wereld, zo’n 2000 km van zuid naar noord. Het Great Barrier reef ligt in dit gedeelte van Australië 70 km uit de kust. We zijn blij dat we met het vliegtuig zijn, gaat lekker snel. Na een aantal minuten vliegen zien we het rif opdoemen. Over de gehele horizon zien we de lijnen van het rif verschijnen, alsof het een kustlijn is, maar dan midden in de oceaan.
Air Whitsundays waar wij mee vliegen heeft een eigen ponton of semionderzeeër in het rif liggen. We landen tussen het koraal en leggen aan bij het ponton. Op het ponton zijn 2 dekken, een beneden dek met ramen om het koraal ‘droog’ te kunnen zien, een bovendek om vanaf in het water te komen. We gaan eerst naar beneden, het ponton begint te varen en we zien meteen het koraal met al z’n visjes onder ons doorschuiven. Pat beschrijft het later alsof ie bij de chinees in een aquarium zit te kijken, maar dan natuurlijk levensecht. Na een aantal minuten varen komen we op de plek waar gesnorkeld kan worden. Dit kan niet overal omdat het rif vaak te diep of ondiep is, waardoor je of niets ziet of jezelf en het rif beschadigd. Om ons heen zien we dan ook een aantal ‘baaitjes’, hier kunnen we overheen en langs zwemmen om het koraal en z’n bewoners te bekijken.
Syl was zo slim om vanaf het vliegveld al een wetsuit mee te nemen. Ze doet haar wetsuit aan, pakt flippers, snorkel en bril en ligt al meteen in het water. Voor ik het weet ligt Syl tientallen meters verderop in 1 van de baaitjes te koekeloeren. Ik geef aan dat ik geen zwemmer ben en wat angstig ben onderwater. No worries mate, wacht even totdat iedereen erin ligt en we helpen je even. Zodra iedereen erin ligt krijg ik wat opties en ik kies voor een zwemvest, geen snorkel maar wel een brilletje. Het water in gaan en zwemmen is het probleem niet, maar het onderwater gaan levert wat spastische reacties op, ach het zit maar tussen de oortjes denk ik en doe de bril op. Een grote teug zuurstof en onderwater die kop. Na wat oefenen gaat het toch wel erg goed. Ik blijf steeds langer onderwater en geniet heel erg van het uitzicht op het koraal en de visjes. Als een van de laatste kom ik het water uit en ben Dave dankbaar dat hij me er even overheen heeft geholpen, hij heeft een biertje van me te goed (daarover straks meer).
Na een geslaagde zwempoging met het prachtige uitzicht vinden we dat het wel weer eens tijd is voor champagne. We drinken er nog 1 of 2 en drogen op, het is alweer tijd om te gaan jammer genoeg. We stijgen zonder problemen op vanuit het rif en vliegen nog even over heart reef, een koraal eiland in de vorm van een hart. Via het eiland van de Fransen gaan we terug naar Airlie Beach. Na aanschaf van een tshirtje met retro logo van Air Whitsundays gaan we naar ons busje terug. We zouden eigenlijk om 4 uur terug moeten zijn, maar door de detour is het 6 uur geworden, we hebben dus extra lang mogen genieten. Na zo’n geweldige dag kun je natuurlijk niet zelf gaan koken, daar hoort uiteten bij toch? We wandelen dus maar weer naar het plaatsje om een restaurant te zoeken. Blijkt de boel hier op vrijdagavond alles behalve verlaten te zijn. Tegen onze principes in komen we weer terecht bij onze Mexicaanse makkers, ook goed. We drinken er nog wat en besluiten de bus terug te nemen.
Naast onze camping ligt een taverne, we hebben de dag nog niet helemaal verwerkt dus nemen we even een biertje daar. Bij binnenkomst worden we meteen aangesproken door Dave onze piloot, gids en zweminstructeur van die dag. We merken dat Dave al wat bakkies op heeft, maar we blijven er nog wel een tijdje gezellig mee lullen.
Zaterdag ochtend proberen we een nachtje op een eiland resort te boeken. De resort receptie doet het kalm aan en we moeten even wachten met de boeking. Na 1,5 uur wachten zijn ze blijkbaar wakker en boeken we een kamer aan het strand voor 1 nacht op Long Island. Blijkbaar is het laagseizoen, we boeken dus een nacht aan het strand, 3 maaltijden en ferrie voor iets meer dan 150 euro met z’n 2én, da’s nog eens fijn. We kunnen direct naar het eiland en springen in de bus om naar de ferrie haven te rijden. Vanaf hier varen we in 20 minuten naar ons eiland. Ook hier weer een wit uitgestorven strand, direct aan het regenwoud en de nodige zon. Het resort is kleinschalig, voor ongeveer 150 mensen, maar het is nog lang niet vol. Er zijn allerlei activiteiten in, op en naast het water te doen. We doen er niet eentje, sterker nog we doen buiten lezen en eten helemaal niets!
Bij aankomst kunnen we direct aanschuiven in het restaurant en nemen we er nog maar een glaasje champagne bij. Daarna is het luieren op het strand, maar dan wel met een prachtig uitzicht op het blauwe water en andere eilanden zoals Daydream (we zijn er dus niet geweest Iris). Na het luieren is het weer lekker eten en een drankje, het is warm genoeg om verder te luieren hierna. We wandelen ‘s vonds in het donker nog wel een stukje over het strand en een 400 meter lange boardwalk. Eenmaal uit het licht van alles en iedereen hebben we een goed uitzicht op de sterrenhemel en ook de melkweg Wat is het hier pikkedonker zeg, zelfs de maan was nog niet ‘op’ dus echt pik zwart. Na de wandeling drinken we nog een biertje in de bar en nemen een biertje mee naar ons balkon met uitzicht. Onder ons springt nog een walibi rond op het strand, ach het hoeft dus niet altijd actief te zijn, dit bevalt ook prima :-)
Het is nu zondag middag, over een uur gaan we dit eiland weer verlaten en keren we terug naar ons busje. Ook vandaag hebben we niets gedaan dan luieren en eten, dit moeten we niet te vaak doen anders passen we niet meer in het busje. Morgen willen we weer wat noordelijker rijden, we willen Tablelands gaan bezoeken, maar dat lezen jullie later wel weer.
Met Champagne in de hand; de luie groetjes van Pat en Syl
No worries mate
.png){kind=small}
.png)
