Uitslapen, techno, metro kwijt en hoe een hotel te boeken?

Joh, wat hebben we gisteren, maandag, lekker uitgeslapen. De wekker stond op 8 uur, maar blijkbaar is er toch nog ergens een jetlag te vinden. Om 11 uur staan we pas op in ons kleuter kamertje. Na een douche en een snel ontbijtje pakken we als volleerde reizigers de metro van Nihombashi richting Shimbashi ;-) in deze buurt bezoeken we de tuinen van Hama-Rikyu Teien. Een mooi aangelegde tuin uit een van de Shogun tijdperken. We zien er mooi aangelde perkjes, bijgeknipte boompjes en natuurlijk weer een trouwerij.

Vanaf de tuin lopen we de iets te sjieke wijk Ginza in. Ook hier veel van de Franse merken die we niet kunnen betalen. Gaaf te zien dat hier blijkbaar de allerrijkste Japanners komen winkelen. Tijdens etenstijd vinden we gelukkig wel een betaalbaar restaurantje waar we uiterst vriendelijk in het Japans worden geholpen, we begrijpen elkaar echt niet. Wat we wel van elkaar begrijpen is dat we iets willen eten. Dus we wijzen maar weer wat aan en krijgen een heerlijk schoteltje met bekende en onbekende dingen. Pat eet de soep met stokjes en probeert een vis van de graat te eten met stokjes en Syl krijgt noodles soup en een bak rijst met lekkere groente en een zoet soort tofu achtig iets erop. Smaakt prima!

We lopen via een andere uitgang naar boven en staan voor het Sony gebouw waar we inlopen en de nieuwste Sony gadgets kunnen zien en proberen. We zien de nieuwste opklap tablet ( soort Ipad die je kunt dichtklappen) en de nieuwste cameras. De wijk Ginza vinden we verder niet zo heel bijzonder dus we gaan door naar Ikehabara, de gadget wijk van de stad. Voor Syl niet zo spannend maar bij het zien van alle onderdeeltjes, cameras en Iphone-achtige dingen wordt Pat toch wel enthousiast. Ondertussen is het toch weer tijd voor een bakkie dus we gaan ergens koffie drinken en de voetjes rust geven. Opgemonterd gaan we verder! We zoeken een hoesje voor de Kindle (e-reader) die Syl heeft gekregen maar vinden in plaats daarvan een cool retro Casio horloge (Pap, we kunnen gaan vergelijken!) voor een tientje. De rest van de gadgets blijkt even duur of duurder te zijn dan bij ons dus geen nieuwe lens voor P.....

Als we het zat zijn kopen we een doos Sushi en gaan op weg naar het metro station. Het is nog niet een keer moeilijk geweest om de ingang te vinden maar deze keer...... Pfew! We lopen 3 rondjes om steeds op dezelfde plek uit te komen om ver volgens via de andere kant ook weer op hetzelfde punt terecht te komen. Een aardige Japanse dame wijst ons de weg maar zelfs met haar aanwijzingen is het erg lastig. Uiteraard lukt het ons uiteindelijk wel...

Afijn terug in het hotel besteden we 2 uur aan het vinden van een hotel in Kyoto. Het meeste dat we vinden (voor weinig) heeft een Japanese style wat zoveel wil zeggen als matten op de grond en aangezien Pat dat niet zo ziet zitten doen we dat, nog, niet. Uiteindelijk vinden we een 4 sterren hotel voor een redelijke prijs en boeken dat voor 4 nachten. We blijken met de rate echt heel veel geluk te hebben zien we als we inchecken in het hotel...

We gaan niet te laat naar bed en staan vanochtend om 8 uur op. We drinken koffie in de lobby van het hotel en proberen uit te vogelen hoe laat de trein richting Kyoto vertrekt. Als blijkt dat dat ding 6 keer per uur gaat houden we op met zoeken...
We hebben onze tas gepakt, nog 7 nachten in Tokyo geboekt (het blijkt hoogseizoen te zijn en heel erg moeilijk om een kamer te vinden voor onder de 200 euro per nacht in heel Japan) en zijn op de metro naar Tokyo Station gereden.

Op Tokyo station ruilen we onze vouchers in voor de Japan Railway Pass. Hiermee kunnen we 2 weken door Japan crossen. We reserveren meteen een stoel in de trein naar Kyoto. Een half uur later, na het nemen van wat foto's zitten we in de Shinkansen naar Kyoto. We blijven ons verbazen over de stiptheid. De trein brengt ons in 2,5 uur van Tokyo naar Kyoto. Da's dus wel ff meer dan 500 km, met 5 tussenstops. Enne hij komt precies op de minuut goed aan op plaats bestemming! Lees je dit NS?

In Kyoto weten we ook snel het metro systeem te ontcijferen en lopen daarna via een verkeerd hotel naar ons huidige hotel. Iets te groot en te sjiek voor onze gewoonten, maar ach... Na een Sushi treintje te hebben leeg gegeten gaan we terug naar onze kamer. We willen 'even' een hotel boeken in Hiroshima. Jammer dan, voor a.s. zaterdag is er niets te vinden. Ook niet in andere plaatsen in of uit de buurt. Na 3 uur! op Internet zoeken vinden we eindelijk iets betaalbaars in de buurt van Mt. Fuji. Zelfs in het hotel waar we nu zitten en afgelopen week hebben gezeten is geen kamer te krijgen. Het is blijkbaar ook hier herfst vakantie.

Na al het gezoek is het wel tijd voor een biertje, het is geen handige tijd, 7 uur ofzo.
Maar we lopen dapper ons hotel uit en komen in de wijk Gion terecht, dit is de wijk waar tot op de dag van vandaag nog steeds Geishas werken en rondlopen. Ze houden niet van toeristen en verplaatsen zich voornamelijk via achteraf straatjes dus vanavond hebben we ze niet gezien. We kijken her en der op een bord om de bierprijs te zien en schrikken ons een hoedje... 8,50 euro voor een pint... Aaaii... Dat hakt erin! We lopen de eerste barretjes die deze prijs adverteren voorbij maar leggen ons uiteindelijk neer bij het onvermijdelijke... We lopen langs veel wazige barretjes hier die er sjiek uitzien maar waarvan de namen andere dingen suggereren dan alleen maar een bar te zijn. We komen in een soort pub terecht waar we een biertje drinken, nachos eten en ons plan de campagne voor de komende dagen doornemen. Morgen gaan we met een 80-jarige gids door wat wijkjes lopen en donderdag huren we een fiets om tempels te gaan bezichtigen, daar is Kyoto immers bekend om. Ik heb iets gelezen over een sushi barretje waar je sushi a la carte kunt bestellen en ze hebben hier een apart soort noodle waar ik ook nieuwsgierig naar ben. Kortom genoeg te zien en te doen!

Tot kijk en tot ziens,
Pat und Syl