Wildlife spotten

Op woensdag besluiten om de westkust van Vancouver Island alweer te verlaten. Het eiland heeft niet heel veel wegen, dus we moeten dezelfde weg terug als die we gekomen zijn. Onderweg stoppen we kort in Coombs om een foto te maken van de rodeo grounds waar we tijdens een eerder bezoek tijdens de rodeo zijn geweest, het ziet er ook zonder mensen nog herkenbaar uit. In Cathedral Cove stappen we uit om een wandeling te maken tussen een groep reusachtige bomen. De grootste is zo’n 65 meter hoog en 9 meter in omtrek, het zijn douglas sparren.

Het blijft waanzinnig om met een paar mensen bij zo’n boom te staan en te bedenken dat deze sparren er lang voordat Columbus Amerika ontdekte ook al stonden. Jaren geleden heeft een heftige storm in minuten tijd heel wat van deze woudreuzen omver geblazen. Alle omgewaaide bomen liggen er nog, veel zijn doormidden gezaagd om zo een mogelijk te bieden er tussendoor te lopen. Sommige liggen als een mikado spel op elkaar gestapeld, het lijkt alsof we dwergen in een land van reuzen zijn, erg indrukwekkend. We wandelen ook nog een stukje trail dat niet zo goed onderhouden is waardoor we met onze armen omhoog door de struiken moeten manoeuvreren om het pad te vervolgen Op een gegeven moment komen we bij een half ingestorte brug, aan het hout te zien is deze niet verrot, dus we wagen het erop en gaan 1 voor 1 de brug over. Iets verder moeten we op de knieën om onder een enorme dikke gevelde woudreus door te klauteren, nu niet vallen boompje!

We doen onderweg nog wat boodschappen en rijden verder naar Campbell River, een plaats aan een van de vele inlets. Als we in het plaatsje aankomen blijkt de eerder uitgezochte camping ver van ideaal te zijn en er wordt ter plekke naar een alternatief gezocht. Deze ligt wel 30 minuten buiten het stadje. Dan eerst maar bij de visitor information navragen of ze even naar de camping kunnen bellen. We informeren er terloops naar een excursie om beren te gaan bekijken. De aardige dame van het informatie kantoor laat ons weten dat de beren in dit deel van het land nog in winterslaap zijn en we dus geen beren excursie kunnen boeken, uhhh, ok dan, jammer. De camping neemt de telefoon niet op, dus besluiten we er maar naartoe te rijden. Eerst steken we Jan nog in het nieuw, hij is z’n wandelbroek vergeten mee te nemen van huis. Die wordt hier samen met een nieuwe fleece jas aangeschaft, hij ziet er weer tiptop uit de rest van de vakantie. De camping ligt aan het einde van een 5km lange gravel weg, we komen dus in een grote stofwolk aangescheurd. We vragen om een plekje aan het water en 10 minuten later kijken we onze ogen uit. De camper staat met z’n neus naar een baai waar af en toe een bootje langskomt. Om ons heen vliegen piepkleine kolibries rond die op de voederbakjes afkomen. Niet veel later spotten we de eerste zeearend in de bomen. Een ideale plek om een tijdje te verblijven! Bij het inchecken werd ons medegedeeld dat er om 6 uur een ijshockey wedstrijd wordt uitgezonden en we deze in het restaurant kunnen bekijken met pizza en bier, daar willen we natuurlijk bij zijn. Het restaurant in Brown’s Bay is drijvend gemaakt en ligt in een haventje. Het uitzicht is super, de biertjes en het eten ook net zo, het zijn hamburgers en chicken wings geworden. Van de hockey wedstrijd hebben we verder weinig vernomen. Heel af en toe schuift er een klein flat gebouw voorbij in de vorm van een cruiseschip. Het is vast fantastisch om op zo’n cruiseschip via de zeearmen naar een stad te varen om onderweg ook nog eens walvissen te spotten.

Ondanks dat we allemaal niet perse op walvissen safari hoeven, iedereen heeft dit al vaker gedaan, boeken we er toch eentje. Het wordt donderdag prachtig weer en het plan om beren te gaan spotten gaat niet lukken. Via internet wordt al snel een tochtje in een zodiak (zo’n rubber speedbootje) geboekt. Donderdag hebben we geen haast want onze zodiak tocht begint pas om 2 uur. Maar stilzitten is er zeker niet bij, in de buurt is een waterval en hangbrug waar we eerst naartoe rijden. De Elk Falls liggen vlakbij het stadje Campbell River een half uurtje van de camping. Het blijkt een keurig aangelegd pad die via een brug en wat uitkijkpunten naar de hangbrug gaat. De hangbrug hangt zo’n 20 meter boven de kolkende rivier in een kleine canyon. De hangbrug is doodlopend en alleen maar aangelegd om van daar af de waterval te kunnen zien. Het is een mooie volle waterval, die met veel kracht naar beneden stort. Door het geweld ontstaat er een mooie mist waarin een regenboog te zien is. En dat allemaal in een dik begroeit bos, erg mooi. Via wat uitkijk punten zien we de waterval van alle kanten. We wandelen nog wat verder langs de ruige rivier die blijkbaar wordt veroorzaakt door een drinkwater meer iets verderop. Vermoedelijk kan het waterbedrijf de snelheid van de waterval zelf regelen, nu staat ie op standje ‘best wel hard’. Na de wandeling parkeren we de camper bij het water om te lunchen, het bedrijf dat de wildlife excursie verzorgt zit hier ook om de hoek, dus we kunnen ons op tijd melden voor de tocht.

Bij Eagle Eye melden we ons voor de boottocht en wordt ons gevraagd even te wachten op de andere deelnemers. Als iedereen er is worden we uitgenodigd om een pak op te halen. Het is een enorme kouwwerende en drijvende overall. We zien eruit als maanmannetjes en vrouwtjes, heel sexy. Nog voor 2 uur varen we op onze rubberen zodiak de haven uit. Het is prachtig weer, lekker warm met niet teveel wind. Maar als de gids de gaskraan van de 2 motoren open zet en we met een gangetje van 55km/u over het water scheren blijkt het maanpak niet voor niets te zijn. Na 20 minuten varen komen we in een soort baai aan waar onze gids al snel de eerste bultrug walvis oftwel humpbackwhale oftewel humpies voor ons spot. Het is fantastisch om zoveel water uit zo’n enorm beest te zien spuiten. We worden getrakteerd op een staart uit het water voordat de humpie een diepe duik maakt. We laten hem met rust en concentreren ons op een groepje van drie humpies. Nick, haar jong en een andere walvis die voorlopig een los verband hebben en samen op zoek zijn naar voedsel. Deze 40.000 kg wegende dieren eten dagelijks 3.000 tot 4.000 kg kril en haringen, ze spenderen een groot deel van de dag dus foeragerend. Hun bekken zijn overigens net zo groot als onze boot en hun keel zo groot als een basketbal ring, we snappen eigenlijk niks van die groottes :-). De drie trakteren ons op veel spuiten, wat trompet geluid en hun ruggen en staarten. Al met al toch mooi om te zien. Als we wat verder varen hebben we ook weer wat aandacht voor de prachtige omgeving. We varen tussen eilanden door en zien overal besneeuwde heuvels opdoemen. En aan de kant van Vancouver Island (waar wij dus vandaan komen) regent het flink. Gelukkig blijft dat ons bespaard. De volgende zeezoogdieren liggen alweer op ons te wachten. Een familie van vijf orka’s maar liefst. De eerste die we zien heeft een kromme rugvin veroorzaakt door scoliose, een pijnlijke vergroeiing van de ruggenwervel. De overige vier orka’s komen op hun gemakje achter het zieke dier aan gezwommen. Ze horen echt bij elkaar wat betekent dat de gezonde dieren altijd wachten op deze orka en er ook voor jagen en hun prooi delen. Best bijzonder. We zijn op 100 meter afstand van de groep orka’s en hebben echt mooi zicht op de dieren. Het glanzende zwarte, de witte vlekken en de rechtopstaande rugvin zijn erg indrukwekkend om te zien. De grootste van de vijf is groter dan de rubberboot waar wij in varen… oeps… da’s best groot. Even verderop liggen een paar zeehonden rustig op wat rotsen te zonnen en in de lucht zweven wat zeearenden, en dat allemaal in 1 oogopslag. Wauwie! De orka’s die we zien zijn migrerende orka’s, hier in de baaien tussen Vancouver Island wonen ook inheemse orka’s, die eten eigenlijk alleen zalm en alleen als er ze bijna verhongeren eten ze ook andere vis. Maar eigenlijk halen ze daar hun verwende zwart/witte neusjes voor op. De migrerende orka’s daarentegen eten alles wat ze tussen hun kaken kunnen krijgen.

Uiteindelijk laten we de groep achter ons en varen naar haventje dat verstopt ligt tussen wat eilandjes, de haven hoort bij een hotel. En eerlijk is eerlijk, dit is toch wel een van de mooier gelegen hotels die we ooit gezien hebben. Het eiland is klein en groen en te bereiken vanaf Vancouver Island met 2 ferry’s waar je de hele dag over doet, of met een zodiak. In dat laatste geval ben je er in 45 minuten wel. We gebruiken de wc’s en verbazen ons over het assortiment (van scheermesjes tot wc papier en chocolade) in het lokale winkeltje. Na de snack hijsen we ons weer in ons pak en stappen in voor deel twee. We varen rondom het eiland Quadra, we scheuren lekker door en stoppen als er iets interessants te zien is, zoals zeearenden, rotstekeningen en een getijde rivier. Zeer bijzonder om de zee zich te zien gedragen als een rivier inclusief stroomversnellingen en draaikolken. Dit hele fenomeen wordt veroorzaakt doordat het zeewater met het komen en gaan van de getijden zich door een relatief smalle opening tussen twee eilanden door moet persen. Bijzonder om dit fenomeen in het echt te aanschouwen. Rueben, onze gids, neemt ons als afsluiting nog een keer mee naar de groep van drie humpies, een aantal van ons ziet een van de dieren bijna volledig uit het water springen, coooool! Het laatste stukje terug racen we nog langs mooie huizen die eenzaam op kleine eilandjes staan en dan is het weer tijd om uit te stappen. We trekken de dikke maanpakken weer uit en stappen weer in de camper. We rijden het stuk terug naar de camping, koken, douchen en zitten lekker rozig na te genieten van ons avontuur op het water. En o ja, er moeten natuurlijk ook flink wat foto’s worden uitgezocht, weggegooid en bewerkt zodat ze op onze website geplaatst kunnen worden.

Op vrijdagochtend staan we onnoemelijk vroeg op want we willen om 09.55 uur de boot van Comox naar Powel River nemen. We nemen dus afscheid van het mooie, ruige en zeer rustige Vancouver Island. Het was fantastisch! Onderweg op de boot zien we een van onze vrienden zijn zijvin naar ons opsteken als vaarwel, da’s toch lief. In Powell River doen we even snel boodschappen en checken in bij een camping. Als we ons broodje op hebben regent het, we doen het dus rustig aan vanmiddag. Tussen de (miezer) buien door maken we wel een wandelingetje door het bos en door het vriendelijke dorp.

Morgen zakker we de sunshine coast verder naar het zuiden af.