München; biss balt?!

Zaterdagochtend springen we direct na het douchen en het ontbijt op onze fietsen. Het is onze 4de dag hier in de omgeving en daar is niets vervelends aan. Deze ochtend fietsen we alvast een stuk het grote park in. Bij een groot meer drinken we een bakkie koffie. We fietsen rond het meer en door het park op zoek naar het Japanse theehuis. Het theehuis blijkt zich helemaal aan het begin van het park te bevinden en het is ook nog dicht. Nou ja, dan gaan we maar weer. We stallen onze fietsen bij de Hofgarten, waar dit weekend een markt is. Bij markt is natuurlijk compleet met biergarten en muziek. We slenteren wat over de markt om te besluiten een andere richting te kiezen en naar de studenten wijk te gaan.

In de studenten wijk, waar op dit tijdsstip weinig te beleven is eten we sushi van een band. Verderop in de wijk staat een Arc, die we vluchtig bekijken. Dit stuk van de stad is niet helemaal ons ding, we pakken daarom de fiets om naar bekend terrein te fietsen, de Altstad. Hier gaan we opzoek naar een winkel waar Blutgeschwister kleding word verkocht. Syl koopt deze keer niets in dit eigenwijze winkeltje waarvan het merk ook bij ons in de stad word verkocht. Op de Viktualienplatz kopen we een bier en schuiven ergens bij een tafel aan. Dit plein is vrij bijzonder met diverse eetstalletjes. Het bier wordt dagelijks door een andere brouwer aangeboden, je weet dus van te voren niet welk merk het gaat worden. We moeten in een korte rij aansluiten, 2 bier pakken en een loketje verder betalen, erg efficiënt.

Later gaan we nog even de Hoffbrau bierhalle in. DE bierhal van München. Hier krijgen we met zwak fysiek geweld een plaatsje aan een tafel. Er wordt wat bier besteld en vooral goed rondgekeken. Tussen de vele toeristen zitten de stamgasten aan hun stammtisch. Haal het vooral niet in je hoofd om aan een stammtisch te gaan zitten, je wordt er zeker weggestuurd. De hal kent meerdere stamtafels waar de herren und damen netjes in lokale klederdracht zitten. Ze lijken het niet erg te vinden dat er tientallen groepen toeristen binnenkomen en foto's maken. Alles is erg relaxed. Nou ja relaxed, de hal klinkt erg hol en luidruchtig, maar de sfeer is desondanks rustig. Nu en dan speelt het orkest z'n hoempapa deuntjes, dit brengt nog wat extra sfeer. Het word flink warm in de hal, dus we gaan maar op een terras aan de overkant zitten voor een laatste versnapering met bretze.

Weer terug op de camping eten we een pizzaatje en gaan moe naar ons bedje in de tent. Zondag onze laatste dag in München slapen we een beetje uit en fietsen na 11'en bij de camping weg. De fiets word op bekend terrein in de Talstrasse geparkeerd. Na een bak koffie beklimmen we de St. Peter turm met uitzicht over de hele stad en omgeving. In de verre verte zien we zelfs de hoge pieken van de Alpen. Op de Mariaplatz is een openlucht mis gaande ter ere van de verjaardag van München. De stad is afgeladen met lokale mensen waarvan veel in kledingdracht. Natuurlijk staan er her en der biergartens opgesteld, maar de winkels zijn niet open, raar! Duitsland staat nogal bekend om z'n grote taarten, dus kunnen we het niet laten een gebakje als lunch te bestellen. De stad word nog een beetje rondgewandeld en de fietsen worden opgehaald. We willen nog even bij de St. Augustinus. Brauhalle gaan kijken. Deze ligt een stukje uit het centrum en blijkt eigenlijk een beetje tegen te vallen. Waarschijnlijk komt dit omdat het nog niet erg druk is. Het gebouw heeft in ieder geval wel karakter.

We stappen op de fiets terug naar de kamping, maar rijden nog wel even langs het terrein van de Oktoberfesten. Het terrein is bijzonder groot, maar spuuglelijk nu het leeg staat. We kunnen ons wel voorstellen hoe dit er in september met al z'n biertenten en 6 miljoen mensen uit gaat zien. We zijn al om 4 uur op de kamping om wat te relaxen. Onze tent staat vlak langs de snelstromende Izar. Vanaf het water komt voortdurend muziek voorbijdrijven. We denken dat er een bootje met muziekanten heen en weer vaart. Maar als we gaan kijken drijven er een stuk of 10 houten vlotten voorbij. De vlotten zijn gemaakt van boomstammen van een meter of 20 lang. Aan boord zijn banken gemaakt, er is een toilet en natuurlijk een biertap. In het kanaal stroomt het zo hard dat er gesurft kan worden. We kijken dus nogal verwonderd als de vlotten met grote precisie de stroompjes afglijden. Een bijzonder gezicht, maar de betekenis van deze muzikale vlotten is ons niet bekend. Straks eten we nog een keer in het vlakbij liggende restaurant. Dan zit deze vakantie er weer op, de auto kan ingepakt worden.

We hebben het erg naar ons zin gehad in Beieren, het is ook zo'n leuk gebied. Hier komen we graag nog een keer terug.

Tot de volgende keer,

Pat en Syl