Jubileumreis Verenigde Staten

Op 19 maart stappen we eindelijk weer in het vliegtuig naar de Verenigde Staten. Het is onze 10e reis samen naar de VS en het wordt een mooie roadtrip. We beginnen in Chicago en eindigen in Las Vegas. En die route leggen we met de camper af, een camper die we als testrit voor de verhuurder vanaf de fabriek af gaan leveren naar het eerste verhuurstation. De verhuurder is in dit geval El Monte en de camper huren we voor een prikkie voor 3 weken. We kunnen vooraf niet kiezen welke camper we krijgen, het kan een campertje van 7 meter zijn maar ook een camper van 12 meter…

We besluiten onze reis relaxed te beginnen en nemen een nachtje hotel op Schiphol zodat we de 19e niet om 6 uur weg hoeven thuis maar pas om 8 uur op de shuttlebus naar Schiphol hoeven te stappen. We slapen in het Renaissance hotel wat net een half jaar oud is en 15 minuten van de luchthaven af ligt. Erg prettig! Na een rustige vlucht komen we op Chicago O’Hare aan en aangezien we nog niet zo lang onderweg zijn besluiten we de goedkoopste vervoersoptie naar de stad te nemen. We gaan met de metro die grotendeels bovengronds rijdt naar het centrum. De reis duurt al met al een uur en 15 minuten, best lang maar het kostte ook maar 5 dollar pp. De taxi kost al snel 60 dollar en een airportbus 35 dollar pp… Als we uiteindelijk bij ons hotel aankomen blijkt het een andere vestiging van hetzelfde hotel te zijn… we moeten nog 10 minuutjes lopen maar dan zijn we er ook. Het hotel ligt netjes in het centrum van de stad, alles is makkelijk  te voet te bereiken. Lang blijven we niet op onze kamer, we moeten nog even naar buiten om wat te eten en drinken. Het eerste wat we doen is 15 minuten wandelen naar het Hardrock café om het eerste biertje van de vakantie te drinken. We blijven niet lang hangen, onderweg hebben we een brouwerij gezien en daar lopen we naartoe. We eten en drinken er wat en liggen om 9 uur netjes in bed, dat is voor ons dan dus al 3 uur ’s nachts, al met al een lange dag.

De eerste indruk die we hebben van Chicago is dat het wat troosteloos is, dat geldt echter niet voor het centrum. Dat is voor Amerikaanse begrippen levendig en heeft behoorlijk wat wolkenkrabbers. Naar boven kijkend wandelen we woensdagochtend naar een restaurantje waar we ontbijten. We betalen hier per opgeschept gewicht. Hartstikke handig, niet persé goedkoper. Aangezien het buiten ijzig koud is door de regen en wind blijven we iets langer hangen dan nodig maar als we weer op weg gaan zijn we droog en warm en kunnen we er weer even tegen. We maken een wandeling die ons eerst een van de vele stalen bruggen over de Chicago river lijdt en vervolgens naar Millennium Park. Dit grote park heeft een openlucht theater, een fontein met grote videozuilen aan weerszijden en wat ons betreft het leukste; Cloudgate oftewel de boon. Een grote boonvormige spiegel. Heel leuk om foto’s mee en in te maken. Aan een kant van het park rijzen de wolkenkrabbers op, maar de eerste rij huizen langs het park komt duidelijk uit een ander tijdperk. Een mooi contrast. In downtown Chicago loopt de loopline, dat is de bovengrondse metro die in ruwweg een vierkant door het centrum loopt over rails op een meter of 10 hoogte. De straten onder de metro zijn daardoor altijd donker. Het geeft een rommelig en ruw aanzicht aan de straten. We zoeken de start van route 66 op en maken er natuurlijk een foto. We volgen route 66 voor een deel, het is de oude handelsroute van Chicago naar Los Angeles.

In de middag lopen we van downtown naar Patrick’s must-do van de vakantie; Goose Island brouwerij. Het is een flinke wandeling die we onderbreken door te lunchen in een fried chicken restaurant en Pat bij de barbier langs te sturen. Zijn baard ziet er naderhand weer keurig uit. Bij Goose Island drinken we een paar bijzondere biertjes en gaan terug met de bovengrondse metro naar de stad. Donderdag beginnen we goed met een wandeling van 2,5 kilometer naar Lou Mitchell’s om een traditionele Amerikaans ontbijt te eten bij dit restaurant dat al jaren door route 66 reizigers wordt bezocht.

De rest van de dag besteden we aan wandelen door de stad. We lopen van de riverwalk, een mooi aangelegd wandelpad langs de Chicago river, naar de Navy Pier. Totaal niet de moeite van een bezoek waard. Het is een soort kermis op een pier die een stuk Lake Michigan in loopt. Wel leuk is dat we onderweg een van de vele stadsstranden hebben gezien die Chicago rijk is. Bij Chicago denk je niet meteen aan een strandbestemming maar als het mooi weer is kun je er prima aan een van de vele stranden liggen.

We gaan vroeg naar bed want op vrijdag moeten we om 5 u in de taxi zitten om om 6 uur te worden opgehaald bij een vliegveld hotel. We worden in een bus met 47 ongeduldige mensen naar Middelbury, Indiana gebracht. Na een rit van 2,5 uur worden we opgewacht door een aantal El Monte medewerkers. Iedereen heeft een tijdstip toegewezen gekregen waarop de camper kan worden opgehaald en er wordt efficiënt gewerkt. We zijn al snel aan de beurt en om 11 uur zijn we onderweg met onze 9 meter lange camper. Er staan precies 27 mijl op de teller, hij is echt hartstikke nieuw! Bij de eerste de beste Walmart stoppen we om de eerste boodschappen te doen. Er zijn een aantal dingen die je standaard moet kopen als je aan je camper avontuur begint, een lijstje staat op deze website. We hebben besloten dat we in ieder geval een van de hoogtepunten van de route 66 in Illinois willen zien; de Gemini Giant in Wilmington. Onderweg komen we langs een bekende brouwerij waar we heel even stoppen om wat biertjes te kopen. In Wilmington vinden we de Gemini Giant met gemak en maken er natuurlijk een prachtige selfie mee. we drinken wat in de oldskool diner die erbij hoort en rijden door naar Pontiac. Daar is volgens internet een camping die open is, dat is namelijk in dit jaargetijde niet altijd het geval. Helaas blijkt de camping pas halverwege april open te gaan. Bij de Walmart maken we gebruik van de wifi en komen erachter dat het nog 200 mijl naar de volgende camping is… Ok, dan vragen we wel of we op de parkeerplaats mogen overnachten. Niet erg romantisch of sjiek maar we hebben alles bij ons wat we nodig hebben en de dame bij de customer service vindt het prima. Dus we parkeren in een donker hoekje, pakken alle tassen uit en installeren ons in ons huis voor de komende 3 weken.

Prima geslapen en weer vroeg wakker. Om half negen lopen we in Pontiac in het zonnetje (en vrieskou) om muurschilderingen te bewonderen. Echt small town USA!  Hartstikke leuk om even de nostalgie van de route 66 op te snuiven en natuurlijk hilarisch om te zien wat voor poppenkast ze ervan hebben gemaakt. Via de Olde Route 66 rijden we een stuk langs de nieuwe snelweg door plat, platter, platst Illinois. Het enige dat de horizon onderbreekt zijn elektriciteitspalen, af en toe een witte boerderij en kleine bosjes bomen. Verder zijn het nu nog kale akkers, dit is dus die prairie. Het is goed te zien dat de sneeuw hier nog maar net is gesmolten, de lente is in aantocht maar voorlopig nog niet zichtbaar aan de natuur. We stappen in dorpje Atlanta even uit. Hier staat een groot beeld van Tall Paul Bunyan, een man die een hotdog vasthoudt… Waarom? Geen idee! We eten het eerste taartje van de vakantie en rijden verder. Deze keer over de snelweg naar Springfield, de hoofdstad van Illinois. Het blijkt een supersaai stad te zijn maar we stappen toch uit. We gaan even naar het huis kijken waar Abraham Lincoln, de 16e President van de VS 20 jaar heeft gewoond. Het blijkt dat ze de hele buurt in originele staat hebben gehouden, dus we lopen door een klein stukje Amerika uit 1850. Erg leuk wel. Na een lunch op de parkeerplaats zijn we naar St. Louis, Missouri. Als we bij de grens van Illinois komen begint het landschap een klein beetje te glooien en zien we wat meer bos om ons heen.

St. Louis heeft zichzelf (al lang geleden) genoemd tot gateway to the west. Ze hebben er een gigantische boog gebouwd van 192 meter hoog aan de oever van de Missisippi. We rijden naar een uitkijkpunt om de boog te bewonderen en steken vervolgens de Mississippi over om door het centrum naar onze camping te rijden.

We besluiten niks meer te ondernemen en gaan een beetje chillen in ons campertje. Morgen gaan we de boog in!