8 vulkanen in 1 oogopslag

Op maandagochtend 18 juni verlaten we het gezellige Portland en verruilen we de drukte van de stad voor een mooi huis met uitzicht in de Crooked River Gorge. Het kleine plaatsje Terrebonne ligt op zo’n 4 uur rijden van Portland. De autowegen rondom Portland zijn vanochtend opvallend rustig en we vinden makkelijk de scenic byway via het Mt Hood State Park die we willen rijden. De weg leidt ons direct kronkelige bergwegen op, we rijden door ravijnen, draaien bochten, zien geïsoleerd gelegen huizen en komen ineens in een dorp uit.

Daar krijgen we een fantastisch uitzicht op de besneeuwde vulkaan Mt Hood. Dit is de hoogste vulkaan van de staat en een van de 10 die deze staat rijk is. We rijden door het State Park langs een aantal wintersport gebieden. Voorlopig houden we richting westen aan om door de Cascade bergketen te komen. Daarna rijden we richting zuiden en zodra we de flanken van de vulkaan verlaten rijden we door een woestijn gebied. De begroeiing wordt erg spaarzaam en bestaat alleen nog uit kleine struiken en af en toe een boom. Maar we zien de volgende vulkaan Mt Washington al voor ons opdoemen, en vervolgens zien we ook de Sisters vulkanen en nog een aantal waarvan we de namen niet weten. Uiteindelijk stoppen we ergens voor de lunch en terwijl we onze bammetjes smeren zien we in 1 oogopslag 5 vulkanen liggen. Best indrukwekkend. Wat verderop stoppen we om bij de oude brug over de Crooked River Gorge te kijken. Er staan enorm veel waarschuwingsborden, vooral voor het aangelijnd houden van honden om te voorkomen dat ze over de rand in het ravijn storten… Buiten dat is het een geweldig uitzicht, de diepte in naar de rivier met in de verte de vulkanen.

Vandaag koken we zelf dus er worden een dikke steak, coleslaw en baked beans gekocht voordat we de Crooked river canyon naar ons huis voor de komende 2 nachten inrijden. Via airbnb hebben we een huisje gehuurd met uitzicht op de canyon muur. Als we de weg afrijden zien we meerdere mooie huizen staan maar wij moeten bijna aan het eind van de weg zijn bij zo’n beetje het sjiekste huis in de canyon. Wij wonen boven de garage en kunnen zo naar binnen lopen. Het huisje staat gewoon open en geeft toegang tot de rest van het huis. Onze mond valt bijna open, het is een geweldig afgewerkt huisje met een keuken waar ik serieus jaloers op ben. Lekker groot met een joekel van een oven en dubbele koelkast (hoezo heb je zo’n grote koelkast nodig?) en een deur die toegang geeft tot het riante balkon. De eigenaren blijken nog aan het werk te zijn dus wij slepen onze spulletjes naar binnen en beginnen met relaxen. Het zijn een paar drukke weken geweest en we hebben eigenijk nog nergens een dag niks gedaan. Dat gaan we hier dus doen. Zodra onze gastheer en vrouw thuis zijn komen ze kennis met ons maken en het blijkt dat David Nederlandse ouders heeft. Hij spreekt zelf amper Nederlands maar verstaat wel veel. Het zijn hele hartelijke mensen die het oprecht leuk vinden hun eerste Nederlandse gasten te mogen ontvangen. Ze vertellen dat het hier niet nodig is om ramen en deuren te sluiten, er is geen criminaliteit in deze hechte gemeenschap. Als de avond valt geniet Syl van het lezen van een boek op het balkon en zit Pat lekker voor de tv. De muur van het ravijn kleurt oranje en paars en als het donker is zien we een mooie sterrenhemel én horen we de coyotes yippen! Heel cool. We hadden vanavond trouwens nog bezoek van de enorme huiskat. Die had er totaal geen moeite mee om via het hek op het balkon te komen en zit me een tijdje intens aan te staren. Mooi beest, en volgens Jane is ie best slim. Hij is al 3 en is nog steeds niet opgegeten door de coyotes….

Dinsdag hebben we een rustdag. Maar na het ontbijt dat Jane voor ons heeft achtergelaten op de trap rijden we toch even naar het Smith Rock State Park. Dit is een compact gebied met fantastische rotsformaties gevormd rondom de Crooked river. Het riviertje kronkelt in een groene vallei en daaromheen doemen de rotsformaties op. Dit gebied staat bekend om z’n geweldige klim mogelijkheden en we zien dat ook op een aantal plaatsen kleine stipjes tegen de rotsen geplakt. Het schijnt zelfs zo te zijn dat hier de op 2 na moeilijkste klimroute van de wereld bevind. De rivier kronkelt rustig door de vallei en wordt gebruikt door kanoërs en groepen rafters. Daarnaast kun je in dit park mooie wandelingen maken. Kortom genoeg te doen. Wij houden ons aan ons plan en kijken even rond om vervolgens boodschappen te doen en ons voor de rest van de dag te wijden aan niksen, een wasje te draaien, een dutje te doen en uitkijken over de canyon. Als Jane thuis komt en in de tuin werkt maken we een praatje en leidt ze me rond in hun huis. Dat blijkt inderdaad joekelig groot te zijn. De keuken is net zo groot als onze hele huiskamer met keuken erbij…. En de openhaard is zo groot dat die van ons erin zou verdwijnen. Ze vertelt dat de bouw ervan (en het sparen voor de bouw) wel 12 jaar heeft geduurd en dat ze in die tijd in een klein schuurtje met en een trailer woonden waar ’s winters het water in de wc bevroor. David is timmerman en heeft het huis voor een groot deel zelf gebouwd. Beiden geven ze aan dat ze wilden dat ze voor een iets kleiner huis hadden gekozen.

Op woensdag is onze minivakantie weer over en zitten we om 8.30 uur in de auto. Vandaag rijden we naar de legendarische kust van Oregon. Maar om daar te komen moeten we eerst terug over de Cascade mountains. En dus langs de rij vulkanen die we op de weg hierheen ook hebben gezien. Het is een onbewolkte dag en we worden getrakteerd op een stuk of 8 vulkanen in 1 oogopslag. Best indrukwekkend om een rij konen naast elkaar uit het landschap te rijzen. We rijden door een heus cowboy dorp, Sisters, genoemd naar de vulkanen die vlakbij het dorp liggen. Het voelt echt als wildwesten hier. De bomen hier zijn weer wat groter en groener, de weides die worden bewaterd liggen er sappig groen bij en we zien mannen met grote Stetsons op hun hoofd. We rijden tussen de Sisters en Mt Washington door door het Willamette forest. Dit bos is bezaaid met lavavelden. De grote brokken lava zijn zwart en zeer onregelmatig van vorm. En er zitten scherpe punten aan… Er zijn heel veel mogelijkheden om te kamperen, wandelen, fietsen en allerlei andere buitendingen te doen. Als we over de Cascade range heen zijn komen we in een groen en vriendelijk landschap. We rijden door een grote vallei waar allerlei soorten fruit worden verbouwd en verwerkt en even later rijden we door een moeras achtig gebied. Uiteindelijk komen we bij de ruige kust van Oregon aan. We rijden een deel van de 101 highway die de hele westkust van de VS bestrijkt. Vanaf San Francisco hebben we deze al bijna helemaal tot aan de Mexicaanse grens gereden, in de staat Washington hebben we ook al een deel gereden en nu dus de Oregon kust. En deze doet zeker niet onder voor de Californische kustlijn. Het is geweldig, we rijden over hoge kliffen en kijken uit over de zee, terwijl beneden ons hele grote groepen zeehonden op de rosten liggen. We zien heel veel vogels, waaronder weer zeearenden en diverse soorten aalscholvers. We stoppen heel regelmatig en zien onderweg de Heceta Head vuurtoren voor ons opdoemen. Een mooi plaatje, die witte vuurtoren die balancerend op een rost over de zee uitkijkt. Het weer is vandaag grijs en mistig maar dat maakt dat deze kustweg eigenlijk heel mooi en ruig wordt met al die laag hangende bewolking en de opspattende zee.

Tot later