South Georgia

We moesten er even op wachten maar op vrijdag 31 maart is onze volgende reis een feit! We stappen in het vliegtuig naar Atlanta om 6 weken lang het zuiden en oosten van de VS te doorkruisen. Deze keer doen we dat met een huurauto en tent. Dat wordt wel ff wennen, de vorige keren hadden we de beschikking over een dikke camper of een Airbnb huis, kamperen met de tent hebben we hier nog niet eerder samen gedaan…. Afijn na een saaie vliegreis, saai omdat er geen persoonlijke inflight entertainment is, landen we in Philadelphia voor een overstap van 3 uur.

Het gaat allemaal als de gesmeerde bliksem en een uur nadat we uit het vliegtuig komen zijn we door de douane, hebben we onze tassen gehaald en weer afgeleverd en hebben we de security check erop zitten. We eten even wat, lezen wat en stappen in het volgende vliegtuig. 2 uur later staan we in Atlanta. Onze tassen zijn er snel en gepakt en gezakt gaan we vol goede moed naar de Hertz om onze auto op te halen. Eigenlijk lukt het altijd om voor weinig of niks een upgrade te krijgen naar een grotere auto. We hebben een auto ter grootte van een RAV4 gehuurd maar dat is in Amerika echt kinderachtig klein, we willen dus proberen of we een grotere kunnen krijgen. We lachen lief, praten charmant en onschuldig (oooo? we hebben een auto geboekt maar weten niet precies hoe groot die is…) maar we krijgen niks voor elkaar bij de vermoeide dame. Ze vertelt ons dat we pech hebben, het is springbreak, er is een groot golftoernooi en nog zo wat zaken dus ze heeft geen grotere auto staan voor weinig. Afijn, we krijgen een Subaru Forrester mee en rijden naar ons hotel, dat vlakbij het vliegveld is. Het is ondertussen 21.30 uur wat betekent dat we 23,5 uur onderweg zijn geweest. We zijn moe dus duiken we vrijwel meteen ons Amerikaans grote bed in.

Zaterdagochtend worden we om 6 uur wakker en besluiten maar op te staan, te ontbijten en naar de Walmart te rijden. We zijn dus lekker op tijd daar. We halen onze tent, matjes, slaapzakken, tentzeil, hamer en toaster op. Dit hadden we allemaal vooraf al online gekocht en stond dus netje op ons te wachten. We spreken meteen met Monica White, de donkere dame die de uitgifte van bestellingen regelt, dat we over 6 weken terugkomen om de spullen aan haar te geven. We willen de spullen niet weggooien maar nemen het ook niet mee naar Nederland dus toen we vroegen naar een Salvation army of homeles shelter in de buurt om eea af te geven zei ze dat zij er zelf ook erg mee geholpen zou zijn, zij krijgt dus onze spulletjes straks. Ter plekke kiezen we stoelen, een koelbox, kussens en nog wat ditjes en datjes uit, doen de boodschappen voor de komende dagen en rijden rond 11 uur weg.

Onlangs hebben we de hele serie van de Walking Dead gezien, deze speelt zich helemaal in en rond Atlanta af, we gaan dus op zoek naar het punt waarop je over een groot stuk snelweg kijkt en een mooi uitzicht hebt op de skyline. Niet veel later zijn we op de juiste plek, maar we denken dat het niet de juiste plek is dus rijden we weer weg zonder foto…. suffies! Komt overigens ook een beetje omdat Pat z’n darmen opeens opspelen en we halsoverkop op zoek moeten naar een wc…. dan is goed kijken naar een uitzicht ineens een stuk minder belangrijk ;-)!

Afijn, tijd om de natuur niet ver van Atlanta op te zoeken. Onderweg komen we erachter dat er erg veel vakantie verkeer is, dus we krijgen een donderbruin vermoeden dat het misschien lastig wordt om een plekje op een camping te vinden. En inderdaad we worden zonder pardon weggestuurd bij een National Forest waar ze 3 campings hebben, met de mededeling dat het National forest ernaast ook geen plaats meer heeft. Ok, dan rijden we gewoon nog wat verder. Het landschap is mooi groen, glooiend, weilanden afgewisseld met grote stukken bos en meren en riviertjes. Geen straf om wat verder te gaan. Uiteindelijk komen we bij Lake Sinclair waar nog plek is op de National Forest camping. En plek op een verhoging, in het bos met uitzicht over het meer. Zonder elektriciteit maar met stromend water, wc en douche. Wc en douche nogal primitief maar het kost ook maar 9 dollar per nacht, dus klagen doen we niet! We zetten de tent op, komen erachter dat we vergeten zijn een gasbusje te kopen voor onze kooktoestelletje en dat we nog geen bier hebben. Dus, hup op zoek naar de dichtstbijzijnde Walmart, die is 20 minuten rijden verderop. We scoren de laatste dingen en laten ons even later met een biertje in de hand in onze nieuwe stoelen zakken. Heerlijk, vakantie! Onze diner is simpel, coleslaw en een steak, ook heerlijk! We zijn te moe om het vuur nog aan te steken en gaan op tijd naar bed. Om 21 uur zitten we overigens nog gewoon in onze korte broeken buiten…. lekker!

Ook zondagochtend zijn we op tijd wakker, het tijdsverschil van 6 uur is niet zomaar overbrugd blijkbaar. Tijdens het ontbijt proberen we onze nieuwe toaster uit, dat is een rond geval met brood houders van metaaldraad. Je legt het hele ding op je gasbrander, wacht 2 minuten totdat het geheel is opgewarmd, zet je brood in je houder, draait het na 1 a 2 minuten om en voila: je hebt een geweldig geroosterd broodje! Na ons hele langzame ontbijt stappen we in de auto om Georgia te verkennen en dat doen we door via kleine weggetjes naar Senoia te rijden. Senoia is een plaats die tijdens de opnames van de Walking dead gebruikt wordt als uitvalsbasis en decor. Het is een rit van bijna twee uur door een groen en vruchtbaar landschap, het valt op dat de bomen niet zo groot zijn hier. Wel lang maar niet dik en dat vinden we eigenlijk best gek in het land van groot, groter, grootst. Bijzondere vegetatie dus. Wat verder (natuurlijk) opvalt is het grote aantal kerken. In ieder dorp staan meerdere kerken. Ook in heel veel, ogenschijnlijk uitgestorven gebieden, staan kerken van verschillende geloofsstromingen. Ook opvallend is het grote aantal gekleurde mensen, bij de Walmart zie je bijna alleen donkere mensen werken en shoppen. In iets duurdere supermarkten zijn het meer witjes die je ziet. In het glooiende landschap staat een groot assortiment aan huizen. Sommige zijn groot en statig en hebben een veranda met uitzicht op de bossen en heuvels, andere huizen zijn klein en schattig onder de bomen weggestopt en dan heb je er nog heel veel die in een slechte staat verkeren. Vervallen huizen of trailers met erom heen een verzameling aan oude (kapotte) auto’s, vervallen hekken en allerlei andere verzamelde spullen. Het herinnert ons eraan dat in de Amerika het verschil tussen rijk en arm nog steeds heel groot is, en eigenlijk alleen maar groter wordt.

Eenmaal in Senoia staan we midden in het dorp dat overlopen is door walkers. Maar dan de reallife versie, die overlopen is door toeristen. Het is een vriendelijk dorpje met mooie typische veranda huizen en opgeknapte pakhuizen. We strijken neer om koffie te drinken en eten er een oatmeal cookie en cheesecake bij. Lekker buiten in de schaduw (in de zon is het al te warm), aaaaaahhh relaxed! Verfrist lopen we het dorp door en zien de treinrails waar de acteurs kilometers op hebben doorgebracht, we zien het dorp Alexandria en in de verte ligt Terminus. We zien nog twee look-a-likes, lopen door de te dure merchandise winkel en stappen weer in de auto. Op naar Woodbury, waarvan wij denken dat het ook in de serie heeft gezeten. Eenmaal aangekomen blijkt dat niet zo te zijn, ze hebben alleen de naam van het dorp geleend…. hihihihi. Het is al ver na lunchtijd dus we eten een dikke salade en rijden terug. Onderweg stoppen we bij een Walmart om te internetten. We hebben gezien dat er maandag noodweer komt en willen daar niet met onze tent in staan, dus we zoeken een Airbnb in Alabama. Binnen een paar minuten vinden we een fantastisch huisje in Montgomery de hoofdstad van Alabama. Terug op de camping eten we alleen nog een broodje en gaan weer op tijd slapen, ook vandaag geen vuur in onze firepit.

Voor het eerst moeten we onze tent, matjes en slaapzakken inpakken. Dat lukt prima maandag ochtend om 7 uur. Syl is vroeg wakker omdat er noodweer is voorspeld en we op tijd ingepakt willen zijn. Een uur later zit zowat alles in de auto, de tent is met de ingebouwde stokken echt makkelijk in te pakken. We maken nog een ontbijtje om zo rond 9 uur te kunnen vetrekken. We nemen de rode weggetjes op de kaart, dit zijn geen echte snelwegen, maar we kunnen er wel mooi doorrijden en er is onderweg nog wat te zien. De wegen lopen door dorpjes, door heuvels, langs national forests en sporadisch een toeristische attractie. Zuid Georgia is voor de meeste bezoekers waarschijnlijk niet spannend genoeg, wij vinden het allemaal prachtig en interessant. In bepaalde opzichten heeft het wat weg van Zweden, er is vooral heel veel bos. We zijn zo al een tijdje onderweg naar Montgomery in de staat Alabama. Net voordat we de staatsgrens overrijden krijgen we een berichtje op onze telefoons. Het is een tornado alarm en we moeten direct een schuilplaats zoeken. Pat vind het allemaal niet zo schokkend, vooral omdat er ook nog vrachtwagens op de weg rijden. Maar binnen een paar minuten zien we de lucht pikzwart worden en daarna donkergrijs en groen achtig, erg dramatisch vooral. Als we de plaats Columbus binnenrijden regent het echt ongelofelijk hard. We staan voor een kruispunt waar ook de politie staat met zwaailicht om mensen te assisteren. De verkeerslichten zwiepen enorm heen en weer aan de draden, zoals we wel eens op TV hebben gezien. We rijden naar een fastfood restaurant en rennen naar de deur. Op de een of andere manier wordt de deur niet open gedaan en rennen we terug naar de auto, dit heeft niet langer dan 30 seconden gekost, maar we zijn al zeiknat. Er loopt nog iemand naar dezelfde deur en wordt ook niet binnen gelaten, vreemd!

We scheuren voorzichtig naar een Starbucks aan de overkant van de straat waar we letterlijk naar binnen rennen. Hier is de ontvangst heel anders. We worden begroet en gesommeerd om direct te schuilen in de WC, waar meer mensen staan. In de WC zeg je? Hoe bedoel je man? Ja ga nou maar… Ok, het klopt de WC staat vol met vrouwen die rustig converseren of druk op de telefoon bezig zijn. We kondigen aan dat dit ons eerste tornado alarm is en dat we uit Nederland komen. We worden meteen warm onthaald door een dame die jaren in Duitsland heeft gewoond en snapt dat we geen tornado ervaring hebben. Ze legt uit dat we in de WC staan omdat ramen kunnen sneuvelen of allerlei spullen kunnen gaan rondvliegen en we op de WC daarom het veiligst zijn. Als je telefoon is ingesteld voor alarm meldingen krijg je dit alarm als je in de buurt komt van een tornado die zojuist de grond heeft geraakt. Er is op dit moment dus echt een tornado in de buurt. Andere dames krijgen berichtjes en foto’s binnen van de plek waar de tornado is en wat de schade is. Iedereen is erg kalm, maar wel serieus over dit natuur verschijnsel. Volgens het berichtje op onze telefoon duurt het alarm tot 12:15 en inderdaad rond die tijd horen we buiten een geluid dat het einde van het alarm aangeeft. Om van de schrik te bekomen en omdat we toch in een Starbucks zijn bestellen we wat koffie en dikke cake. Als we willen afrekenen mag dat niet, schijnbaar helpt iedereen elkaar tijdens zo’n alarm en worden kosten even niet berekend. Dit was een heel bijzondere ervaring die best eng was, maar gelukkig professioneel wordt opgepakt. Een medewerker van de Starbucks heeft nog wel het andere fastfood restaurant aangegeven, ze schijnen verplicht te zijn om iedereen binnen te laten tijdens zo’n alarm. Oja, we hebben geleerd dat als we geen schuilplek kunnen vinden en de tornado komt over we uit de auto moeten stappen en in een greppel moeten gaan liggen, hopelijk gaan we dat niet meemaken.

Als het wat rustiger is rijden we verder, de grens met Alabama over. We komen erachter dat de tijd op onze telefoons is versprongen, we zijn schijnbaar de tijdsgrens over gegaan. Mooi zo, dan hebben we een uurtje extra. Vanwege de weersvoorspellingen hebben we via Airbnb een kamer geboekt in de hoofdstad Montgomery. Het blijkt een uiterst charmante kamer te zijn met alles erop en eraan. Als we aan de eigenaren vragen hoever het lopen is naar downtown krijgen we als antwoord ‘less then a mile’. Dat is wel te lopen denken we, we zijn wat hongerig, dus wandelen we naar het centrum van de hoofdstad van Alabama. Ten eerst was het veel verder lopen (die Amerikanen doen alles met de auto, weten zij veel) en ten tweede is het een typische Amerikaanse stad. Het was ons tijdens eerdere tripjes al opgevallen dat een centrum over het algemeen uitgestorven is. Zo ook hier, op een paar kolossale overheids gebouwen na is er niets te beleven. Iets te eten vinden gaat dus niet lukken. We kijken nog wel wat rond, maar besluiten snel om weer terug te wandelen. Bijna 2 uur later komen we terug op de kamer om de auto te pakken naar de supermarkt voor wat last minute inkopen en rijden langs de chinees. Dan maar wat eten van de chinees met een filmpje op de achtergrond. Een ander voordeel van een huisje ten opzichte van een staats camping is dat we weer lekker kunnen douchen, dat was intussen 3 dagen geleden. Na de heerlijke douche storten we ons op onze volgende taak, uitvogelen wat we de komende dagen gaan doen. Het blijkt dat het dinsdag mooi weer wordt maar dat het dan in de nacht van dinsdag op woensdag en woensdag de hele dag superslecht wordt in Alabama en omringende staten. We besluiten op zoek te gaan naar de volgende Airbnb aangezien we niet genoeg vertrouwen hebben dat onze tent stortregens en tornado’s kan doorstaan. We vinden een huisje met veranda en uitzicht op twee meertjes op 2 uurtjes rijden van Montgomery. Dat boeken we! We sluiten de dag af met een biertje en de fantastische film Braveheart om vervolgens in het comfortabele bedje in slaap te vallen.

See y’all later!