OBX NC en Mt. Pleasant

We zijn de laatste week wat lui en hebben al een tijd de website niet ge-update. Het is soms ook best lastig te beschrijven waar we allemaal zijn geweest en wat we hebben gedaan. OBX is daar een mooi voorbeeld van. OBX NC is een afkorting die veel mensen op hun tshirt of als bumper sticker op de auto hebben staan. Het betekent Outer Banks North Carolina. Een hele smalle strook land dat een stukje uit de kust ligt. Dat is waar we vorige week zaterdag en zondag op gereden hebben.

Bij het plaatsje Kitty Hawk rijden we via bruggen de Outer Banks op. Op het eerste gezicht niets bijzonders, gewoon een badplaats zoals we wel vaker hebben gezien in de VS. We gaan even bij de lokale VVV langs en krijgen te horen dat we de ferry van te voren moeten reserveren om in het zuiden de eilanden af te kunnen. De Outer banks zijn eilanden die in het zuiden alleen met de boot bereikbaar zijn. De eerste bootrit is onderdeel van highway 12 (Outer banks national scenic byway) en daardoor gratis. Maar het laatste stuk is een betaalde rit. Enfin, met veel geduld en hulp van de dame van het visitor center lukt het om de boot te reserveren. Vanuit Kitty Hawk beginnen we te rijden. Als we het stadje uitzijn is het alleen nog wij tween en met aan de linker en de rechterkant de oceaan. Soms is het er zo smal dat de weg er maar net lijkt op te passen. Aan de oostkant is vaak een laag duin, met daarachter een kort strand. Aan de westkant is nogal eens een stukje bos te zien of kilometers aan moeras. Op het smalle eiland zijn een paar dorpjes waar we langs rijden. Vaak stellen de dorpjes niet veel voor, maar soms is het er best toeristisch. Met een vergunning, te koop bij het visitor center is het toegestaan om op het strand te rijden met de auto. Het is een heel ander strand dan bv Daytona en wij durven het hier niet aan. We hebben wel een 4 wheel drive auto, maar het is er zo uitgestorven dat we het niet willen riskeren om vast komen te zitten. Om op het strand te komen kan de auto gewoon ergens langs de weg geparkeerd worden om het duin om te lopen. Op sommige plekken lijkt het wel een onbewoond eiland. Als we op zaterdag bijna aan het einde van het grootste eiland aankomen zoeken we een camping aan het water. Na de fijne camping van afgelopen nacht wordt dat deze nacht wat minder. De tent staat in een bosje vlakbij het water, maar dat blijkt geen goede keuze. Pat wordt in een mum van tijd zo'n 200 keer gestoken door kleine vliegjes, we denken sandflies of midgets. Ze prikken zelfs dwars door de kleding heen. De volgende dag zit hij helemaal onder de bulten en jeukt het ook behoorlijk. Met wat smeermiddel wordt de jeuk wel wat minder, maar prettig is het niet. 'S avonds hebben we in de harde wind moeten koken, toen waren er nog geen vliegjes. Zodra de wind ging liggen was het raak. Het is mooi weer, dus we kunnen wel het regen dakje van de tent aflaten zodat we vanuit ons bedje uitzicht hebben op de sterrenhemel en 's morgens op de eekhoorns die door de bomen scharrelen.

Zondag is een reisdag, we nemen de eerste ferry naar het volgende eiland. We staan met nog 1 andere auto op de boot en als we het eiland oprijden is het helemaal uitgestorven. Onderweg naar het zuiden stappen we een paar keer uit om de omgeving te bekijken. Het strand is prachtig en leeg, de moerassen zien er uit zoals een moeras er uit moet zien. 5 km voordat we het zuidelijkste puntje bereiken wemelt het ineens van de mensen. Er is een wandel en hardloop wedstrijdje bezig dat eindigt in het dorp Ocracoke. Dit is een rustig plaatsje, gelegen in de schaduw van de vele bomen en omringt door de oceaan. We vinden het jammer dat we de ferry hebben geboekt anders hadden we hier wat langer gebleven. Ons boot vertrekt om 13:00 en we hebben nog tijd voor een bakkie koffie en lunch. De koffie drinken we bij een heel populair koffie tentje, waar schijnbaar het hele dorp bijeen is. De lunch bestellen we bij de ferry in de haven. We zitten heerlijk aan het water en om ons heen rommelen wat pelikanen, een prachtig plekje dus. Als Pat een biertje besteld krijgt hij te horen dat de staats wet bepaald dat er zondag voor 12 uur geen alcohol geschonken mag worden. Rare mensen die Amerikanen.

De volgende ferry doet er zo'n 2,5 uur over terwijl onze bestemming best dichtbij is. De lange vaart komt vanwege de vele zandbanken langs de kust. We moeten dus een heel eind omvaren. Tijdens de vaart hebben we mooi uitzicht op de zandbanken, kleine eilanden, en vissende pelikanen. De boot zet ons af op Cedar island. Cedar island lijkt vooral te bestaan uit moeras gebied en staan er best veel huizen langs de kust. We hebben bedacht om naar Atlantic beach te rijden. In Atlantic beach zitten we vooral op onze hotelkamer en luieren we wat. Het enige wat we doen is wat eten in de supermarkt kopen.

Vanuit Atlantic beach rijden we op maandag verder langs de kust naar het zuiden en komen in South Carolina aan, een nieuwe staat voor ons. Omdat het Pat is gelukt om 50 landen voor z'n 50ste te bezoeken is het nieuwe doel om alle 50 Amerikaanse staten te bezoeken voor Syl haar 50ste. South Carolina is onze 33ste staat, dus die 50 moet ook wel lukken voordat Syl 50 is. De komende dagen verblijven we in een Airbnb woning in Mt. Pleasant, vlakbij Charleston. Onderweg komen we door een hele dikke vette hagelbui en bedenken dat het goed is dat we niet kamperen de komende dagen. De route brengt ons ook door de badplaats Myrtle beach. Dit is dé badplaats van deze regio en dat is wel te zien aan alle pretpark achtige zaken langs de weg. We hebben de laatste weken zoveel gezien en gedaan dat we er een beetje moe van zijn geworden. Dat is ook de reden dat we een comfortabel huis hebben geregeld. Dit huis hebben we vrij plotseling onderweg bij de Mc Donalds geregeld (bij de Mac hebben we internet). We weten even niet hoe we nu verder gaan en daarom blijven we een paar dagen op 1 plek om wat rustiger aan te kunnen doen. Aangekomen bij het huis kunnen we er niet in omdat we nog geen code hebben gekregen. Meestal stuurt een huis eigenaar een code om de deur te kunnen openen, nu dus niet. We moeten naar de Walmart om op internet te kunnen. Op die manier weten we de code te achterhalen en kunnen we de woning in. Het blijkt een luxe woning met 2 badkamers, volledige keuken, veranda en prima woonkamer. 'S avonds kijken we een filmpie op Netflix, het relaxen is begonnen.

Dinsdag beginnen we rustig om later in de ochtend naar de Boone Hall plantation te gaan. Een mooie plantage met een prachtige oprijlaan omzoomt door oude eiken die behangen zijn met spaans mos. We bekijken het luxe huis, de slaven verblijven, de tuinen en de oprijlaan. Als we uitgekeken zijn rijden we naar Sullivan's eiland. Hier eten en drinken we wat in een typische strandtent, maar dan niet direct aan zee. Er zijn vaak geen restaurants of pubs aan het strand omdat veel stukken strand prive eigendom zijn en er huizen op staan. 'S avonds luieren we rustig verder.

Woensdag zijn we na 2 avonden luieren weer helemaal fit en stappen we in de auto naar Charleston. Charleston is een rustige en vooral statige stad aan een rivier. We wandelen een paar uur door de mooie straten met z'n kapitale huizen en zijn 's middags weer vroeg terug in ons comfortabele huis. Rond 4 uur rijden we naar de Westbrook brouwerij waar Pat een proeverijtje besteld en wat biertjes koopt om mee naar huis te nemen. Op de terugweg rijden we langs de Publix om sushi te halen zodat we 's avonds weer rustig aan kunnen doen met een filmpie.

We hadden nog 2 nachten bij willen boeken, maar dat was niet mogelijk. We willen nog wel even in deze buurt blijven, dus boeken we 2 nachten op de camping in de buurt. We snappen niet helemaal waarom we moesten reserveren want de camping is zo goed als leeg. We zetten onze tent op de plek waar het het minst waait. Het weer is behoorlijk onstuimig met veel wind en wat regen. Als de tent staat rijden we terug naar Mt. Pleasant waar in de rivier een vliegdekschip ligt. Daar wil Pat wel eens een kijkje nemen en Syl ook wel. Het gaat om de USS Yorktown die samen met 23 van deze schepen is gebouwd tijdens de tweede wereld oorlog. Het dek van het schip is 260 meter lang en er staan heel wat vliegtuigen op. We komen het schip binnen via de hangaar, een enorme hal waar een stuk of 10 vliegtuigen staan. Al deze vliegtuigen hebben gebruik gemaakt van dit schip. Boven op het grote dek hebben we mooi uitzicht op de brug over de rivier en op Charleston. We verbazen ons over de grootte van het schip, maar begrijpen aan de andere kant niet hoe vliegtuigen op zo'n kort dek kunnen landen. Pat heeft bij de luchtmacht gewerkt, dus die weet van veel dingen wel hoe het werkt. Al met al reuze interessant om eens zo'n groot schip te bekijken. 'S avonds verblijven we een tijd in de recreatie ruimte van de camping om te schuilen tegen regen en wind. We beslissen ter plekke dat we niet meer willen kamperen.

We hebben uiteindelijk 16 dagen van de 6 weken gebruik gemaakt van de tent, iets minder dan gepland. Maar we weten nu dat we het toch liever iets luxer hebben of een camper huren. Af en toe kamperen is prima en we hebben hierdoor ook op geweldige plekken overnacht. Maar nu is het genoeg, we hebben geen zin meer in muggen en andere beestjes, en iedere keer bij regen en wind te denken dat we nat wakker worden. We boeken voor de laatste week Airbnb onderkomens. Vrijdag ochtend geven we onze kampeerspullen aan een jong gezin dat in een trailer woont en nu op tentvakantie is op onze camping. Ze zijn er blij mee en wij ook.

We rijden naar Magnolia Plantation, een plantage die al sinds het begin (zo'n 400 jaar) in handen is van dezelfde familie. Zij hebben er oa rijst verbouwd maar de plantage is bekend geworden om zn tuinen. De tuinen zijn sinds 1870 opengesteld voor publiek en inderdaad erg mooi. We lopen de route die is uitgezet en zien allerlei mooi bloeiende bloemen en planten. We zien ook mooie reigers, dikke krokodillen en natuurlijk eekhoorntjes. We lunchen op het groene grasveld met zicht op pauwen, mini paardjes en het huis. Daarna is het tijd voor de swamp tour. De familie heeft een mooi wandelpad aangelegd door een swamp dat op hun gronden ligt. De meeste Amerikanen lopen niet voor hun plezier dus het wandelpad is heel erg rustig. Het is er nat en groen en vol met cypressen. We zien boomgroepjes met wel vijf nesten met diverse soorten reigers bij elkaar. We lopen over de aangelegde boardwalks en genieten van de groene natuur en rust, heel mooi hier. Als we klaar zijn rijden we naar een bierwinkeltje waarvan Pat hoopt dat ze er een paar bijzondere biertjes verkopen die hij mee kan nemen naar huis. Hij vindt niet wat ie had gehoopt dus koopt maar 1 biertje. We stappen weer in om naar Columbia te rijden, dat is de hoofdstad van South Carolina en voor ons een mooie tussenstop op weg naar Ellijay, in de bergen in het noorden van Georgia. Het door ons geboekte hotel blijkt overboekt te zijn dus we moeten iets anders. Het enige motel dat nog redelijk betaalbaar is is een Motel 6 dus daar boeken we een kamertje. Het is het slechtste motel van de reis, het bed lijkt aardig schoon de rest is dat niet. Nou ja, we hoeven hier alleen maar de slapen. We eten bij de Texas Steakhouse waar we even rustig zitten. Tegen de tijd dat we terug in ons motel kamertje zijn gaan we ook maar slapen. Op tijd worden we zaterdag weer wakker en gaan we richting Ellijay. De route gaat voor een groot deel over de snelweg, dat schiet lekker op. We zien de Appalachen in de verte opdoemen en voordat we het weten gaan we de snelweg af en rijden we het steeds heuvelachtiger landschap in.

We stoppen voor de lunch in Dahlonega, de plaats van de eerste goudkoorts in de VS. Het dorp heeft een mooi centrumpje waar we even doorheen lopen. We besluiten een pizza lunch te doen bij de lokale pizzeria waar ze ook nog eens lekkere tapbiertjes hebben. Pat zoekt een biertje uit, Syl houdt het op een diet coke. We bestellen samen 1 pizza. En dat is maar goed ook! Het is een prima pizza, waar we zondag ook nog een goede brunch aan hebben. We rijden verder naar Ellijay en zijn blij als we ons huisje voor de komende vier nachten zien. Het is de onderverdieping van een soort chalet en het is knus ingericht met een elektrische openhaard in zowel de woon- als slaapkamer. Hier houden we het wel even uit. We gaan ff relaxen en lopen daarna in 20 minuten naar het historische centrum van Ellijay. Als we daar zijn begint het te regenen, even later gaat het hozen! We zoeken de tavern en drinken wat terwijl de hoosbui overtrekt. Uiteindelijk lopen we droog naar huis en terwijl buiten de regen weer losbarst zetten we een lekker filmpje aan.

Doei