Graceland, Memphis

Maandagochtend staan we weer op tijd op, pakken de tent in, ontbijten en rijden weg. Toen we gisteren de camping opreden stond er een bordje: zoek maar een plek, er komt iemand naar jullie toe om af te rekenen. We hebben zowel gisteren als vandaag niemand gezien, het was dus een gratis overnachting. Afijn we rijden verder door de Mississippi delta (en Syl heeft al dagen de tekst "the mississppi delta is shining like a national guitar" van Paul Simon in haar hoofd...) die heel groot en vlak is. Er wordt volop op het land gewerkt, er worden allerlei gewassen ingezaaid. Dat gaat met enorme landbouw machines die even breed zijn als de hele weg... daarnaast zien we regelmatig vliegtuigjes laag over de grond scheren en ergens mee sproeien, landbouwgif? Aangezien Memphis niet zo ver rijden is besluiten we een omweggetje te maken via Arkansas om de andere kant van de Mississippi delta te zien.

We komen de brug over bij Helena en stappen het visitor centre in, we stuiten op een heel enthousiaste dame die ons overlaadt met allerlei info over Arkansas. Heel fijn aangezien we na ons bezoek aan Memphis de staat Arkansas gaan verkennen. We rijden het dorpje Helena door, dat een volledig vervallen centrum heeft, dat op de monumentenlijst staat. Dat betekent blijkbaar niet zo veel hier.

Na onze detour rijden we naar de volgende brug over de Mississippi en rijden in een recht lijn naar Memphis, of om preciezer te zijn het Graceland RV park. We krijgen een tentplekje en installeren ons. Als we de tent hebben staan kijken we eens naar het weer van de komende dagen, het blijkt heul hard te gaan regenen, 24 uur lang... dat gaat ons mooi weer tentje niet overleven dus vragen we of we een cabin kunnen huren die ze ook op het terrein hebben staan. Dat kan voor 10 dollar per nacht extra (die tent kampeerplaats was al super duur) dus we breken de tent weer af en installeren ons in de cabin. Om 18 u stappen we op de shuttlebus die ons in no time naar Bealestreet brengt. Onze bbq lunch was niet gelukt dus we gaan nu zeker aan de bbq. De aardige buschauffeuse beveelt het Blues cafe aan dus daar stappen we naar binnen. Memphis staat natuurlijk bekend om zijn muziek en dus eten we heerlijke ribs terwijl we naar een live band luisteren. We hebben overigens 1 rib met z’n 2- en besteld, dat blijkt meer dan genoeg te zijn! Na het eten lopen we Beale street in. Dit is een weg met alleen maar café's en overal treedt een band op. Erg leuk en levendig alhoewel maandagavond natuurlijk niet de beste dag is om dit uitgaanswijkje te bezoeken. Geeft niks. Na een paar biertjes en wat hele fijne muziek oa in het BB King bluescafé, waar een aantal mensen erg swingend op staan te stijldansen, houden we het voor gezien. We pakken de shuttlebus terug en liggen netjes om 12 u in bed.

Dinsdag ochtend staan we om 9 uur voor de ingang van Graceland. Onze camping is onderdeel van Graceland, dus het is voor ons maar 2 minuten lopen. Er staan vooral hele grote hangaar achtige gebouwen op het terrein, het huis is niet te zien. Alle gebouwen blijken splinternieuw te zijn en bevatten heel erg veel tentoonstelling materiaal. Ten eerste krijgen we een filmpje gezien, daarna worden we zeer efficiënt in een busje gestopt en rijden het terrein af. De Graceland Mansion blijkt aan de overkant van de straat te liggen. Op het eerste gezicht is het een Europees aandoend huis, met pilaren boven de entree. Als we binnen komen staan we meteen in de woonkamer. Het huis blijkt helemaal niet zo groot als verwacht. De woonkamer is lekker over the top ingericht, maar wel smaakvol in de stijl uit de fifties. De inrichting van het huis is helemaal origineel gelaten, wat meteen de smaak van the King laat zien. Het is huis is regelmatig opnieuw ingericht en er zijn tonnen aan dollars ingestoken leren we later als we de nota’s zien. Elvis was van de gadgets en designer meubels en dat is te zien. Alle kamers hebben een thema en dat is zeer vakkundig uitgevoerd. In de eetkamer hangt een grote kroonluchter met nogal wat bling bling in de ruimte. In de woonkamer staat een vleugel, state of the art TV comfortabele banken en pauwen glas in lood. De slaapkamer van zijn oma is hier bijna sober bij. De keuken lijkt op het eerste gezicht ook wat sober, maar is voorzien van alle mogelijke apparaten en is volledig in stijl gebouwt. In de kelder zien we de TV kamer van onze held, met maar liefst 3 TV’s in een kast verwerkt, daarboven hangt een scherm voor een projector, of hoe dat ook mocht heten in die tijd. In de kelder staat ook een pool tafel en is een chill ruimte ingericht. Weer terug naar boven komen we in de jungle kamer terecht, deze heeft een warme, maar ook wat drukke uitstraling met veel hout en erg veel losse liflafjes. Voor we het weten staan we alweer buiten, de boven verdieping is niet open voor publiek. Achter het huis is een vrij groot landgoed waar oa paarden staan. We nemen een kijkje in de schuur waar ook een kantoor en schietbaantje is gevestigd. Via de raquetball hal komen we bij het zwembad en uiteindelijk bij de graven van de Presley familie. De graven liggen er ook weer netjes bij, geen rommel van fans te vinden. Het is trouwens opvallend hoeveel tijd we kunnen nemen in het huis, ondanks z’n beperkte afmetingen lopen we elkaar niet in de weg.

We gaan vandaag opzoek naar een middeltje hiertegen. Met het busje rijden we terug naar de overkant van de straat om daar door de enorme hallen te slenteren. Van elk deel van z’n leven is hier een uitstalling gemaakt. Zo is er een hal met auto’s, die er stuk voor stuk als nieuw uitzien, zijn militaire carrière, en kunst gemaakt door fans. In een andere ruimte staan aardige teksten van collega muziekanten en is er veel te bekijken over de film carrière van Elvis. Iedereen is het er wel over eens dat die films niet erg goed waren en vooral zijn bedoelt voor marketing en het binnen harken van geld. Als laatste bekijken we de kleding die de King heeft gedragen. Hij was een heus mode icoon als we zo de pakjes zien, dit zou tegenwoordig nog steeds hip zijn. Op de fly suits na dan, want die zijn zo overdreven dat niemand die aan zou willen, alhoewel ze wel te koop zijn in de giftshop. Die fly suits zaten vaak vol met steentjes, kraaltjes en ander glim spul en hadden vaak een cape. Als we een paar uurtjes rond hebben gekeken kopen we nog wat spulletjes in 1 van de vele, veel te dure giftshops om naar buiten te lopen. Dan herinneren we ons dat we $5 extra hebben betaald om de vliegtuigen te kunnen zien. Buiten op het terrein staan 2 passagiers vliegtuigen waar we een kijkje in kunnen nemen. Beide zijn zeer luxe ingericht met uiteraard voldoende ruimte om te vergaderen en rusten. In de grooste is een prive slaapkamer met aangrenzende badkamer, ook weer erg luxe.

Vanaf Graceland gaat er een gratis shuttle van Sun Studio naar het centrum van Memphis. Het busje gaat wel eerst langs de Sun Studio waar wordt verwacht dat je er een tourtje boekt. In deze studio blijkt de Rock en Roll te zijn begonnen. We kennen alle namen niet, maar Elvis, Johnny Cash, Roy Orbison en Jerry Lee Lewis waren daar bij. Er wordt op een leuke toegankelijke manier verteld hoe het een en ander is ontstaan en wie daar op welk moment bij waren. Tussendoor horen we muziek fragmenten. Het is mogelijk om de daadwerkelijk studio te bezoeken waar de muziek is opgenomen en dat doen we dan ook. Er is niet veel in de ruimte te zien, maar het is nog wel origineel inclusief de vloer, isolerende muren en foto’s uit de fifties. Als ’s middags alle toeristen weg zijn wordt de studio nog steeds dagelijks door artiesten gebruikt om muziek op te nemen. De vernieuwde studio is inmiddels verplaatst, maar de oude heeft zoveel emotionele waarde dat bands er nog steeds graag komen. Inmiddels is het gaan regenen, dus gaan we met de bus naar downtown. Zoals misschien bekend is Pat, om wat voor reden dan ook, verzamelaar van Hard Rock cafe’s, dus daar doen we een biertje en een klein hapje. In het aangrenzende Beale street winkelen we wat en kopen een shirt bij Schwab. Syl is een paar dagen geleden geprikt door een insect, waarschijnlijk een mug en heeft daar nogal last van. Ze heeft kleine wondjes aan haar voet en die irriteren nogal. Als we op de camping terug zijn weten we voor Syl bij de drogist wat anti jeuk spul te vinden.

Van de camping mevrouw hadden we gehoord dat er een BBQ tent in de buurt zit die zijn gasten ophaalt en wegbrengt met een roze limousine, dat willen wij natuurlijk wel eens meemaken. Via de receptie word een limo geregeld en krijgen we te horen dat we worden opgehaald bij ons blokhut, hoe sjiek is dat. Om 18.30 uur precies rijdt de roze limo voor en mogen we instappen. De chauffeur is een vriendelijke man die prima over ditjes en datjes kan praten en het prima vindt om voor de ziljoenste keer een toerist met de roze limo op de foto te zetten ;-). Daarmee verdient hij waarschijnlijk een mooie aanvulling op zijn loon. Afijn eenmaal in Lowe’s krijgen we een plaatsje toegewezen toevallig naast een ander Nederlands stel. Zij raken met ons aan de praat en we horen al snel dat zij hun eigen camper naar de US hebben verscheept en een jaar rondreizen hier. We worden langzaam groen en geel van jaloezie…. Na een tijdje bestellen we onze sparerib, we nemen 1 rib voor ons beiden en dan allebei 2 sidedishes erbij. Als side dish hebben we gekozen voor coleslaw, versgebakken chips, cornfirtters (in een beslag gefrituurde maïskorrels) en baked beans. We houden nog een derde van de ribs over en vragen, op zn amerikaans, of we dit mee kunnen nemen. In een flits staat er een bakje klaar, Syl haalt het vlees van de ribbetje, doet ze in het bakje en zo hebben we een heerlijke lunch voor morgen! Rond 21 u zijn we weer terug in onze cabin, we kijken even naar een slappe film op tv maar onze ogen vallen alweer vrij snel dicht. Na bijna 10 uur geslapen te hebben worden we weer fris wakker op woensdagochtend….

Doewie!