Van Miami naar Key West en terug

Dag 59-65. De laatste avond in de camper was lekker relaxed. De camping is aan een haventje en de buren zijn zoals bijna overal weer erg aardig. Alles is ingepakt, de koelkast is zo goed als leeg en het 'ruim' ook. Gelukkig passen al onze nieuwe kleren vrij gemakkelijk in onze tassen. Vrijdag ochtend staan we fit op en maken onze laatste ontbijt ingrediënten op. Jammer genoeg moeten we nog wel wat weggooien… De camper (hier Recreational Vehicle of RV genoemd) is klaar om ingeleverd te worden. De rit naar de inlever lokatie duurt natuurlijk weer iets langer dan we dachten, dus we tanken er nog maar $10 bij,

we moeten de camper immers vol afleveren. Het afleveren gaat erg makkelijk. Als we een taxi hebben besteld en eenmaal op Ft. Lauderdale airport zijn afgezet zijn we best een beetje verdrietig. Het was toch ons huis voor meer dan 50 dagen en dat went snel hoor.

Op het vliegveld halen we gemakkelijk onze cabrio op, na wat papierwerk staat de auto meteen klaar. Joh wat een gave auto zeg, het is een Crystler 200 convertable, een standaard cabrio volgens de verhuur meneer. Volgens ons is het een hele luxe blitse mooie bak. We 'proppen' onze rugzakken in de auto en gaan maar rijden. Als we garage uit zijn bekijken we de boel beter. We hebben 100 dollar meer betaald dan afgesproken. Toch proberen we maar om het dak eraf te krijgen, kijken hoe het bevalt. Na een tijdje zoeken vinden we de 'magic button' het dak gaat er automatisch af. Het verschil in geld vergeten we al snel, het is mooi weer en we zitten ineens met onze hoofden al rijdend in de zon, heerlijk. Van Ft. Lauderdale rijden we via de kust naar Miami. We gaan er even uit bij Hollywood Beach. Dit is wel een mooi stukje kust zeg, blauw water, witte standen en hippe mensen. Beide kopen we een pet, we zitten immers de komende dagen met onze hoofden in de zon en verbranden willen we echt niet.

Als we wat over het strand hebben gewandeld en een lekkere Italiaanse maaltijd hebben gegeten gaan we naar de auto terug. Het is wel duidelijk dat we onze nekken, armen en benen moeten insmeren, we zitten feitelijk buiten in deze auto. Beschermd voor de zon rijden we verder naar het zuiden, richting Miami Beach. Miami Beach is een eiland, maar daar merk je weinig van als je er overheen rijdt. Links en rechts van ons staan veel gebouwen, vooral hotels en iets te dure huizen. Na een tijdje komen we op Ocean Drive, een bekende straat in South Beach. We zien dat het hier lekker sjiek is, dikke auto's, dikke winkels, dure mensen. Langs de straat is een lange reeks van terrassen waar je auto voor je wordt geparkeerd en je meteen naar je tafeltje wordt gebracht. Wij rijden er alleen maar langs en verbazen ons vooral over de cocktails, die serveren ze op Ocean Drive blijkbaar alleen maar in aquarium size glazen.

We gaan op weg naar Key Biscayne Island, hier zou een nationaal park met zeekoeien moeten zijn, die willen we graag nog een keer zien. Miami Beach uitkomen gaat wat moeizaam. Ohja, Obama is vandaag hier in de buurt dus het duurt wat langer voordat we door Miami (city) zijn. Als we er eenmaal doorheen zijn is er een volgende file de brug over naar het eiland, tjonge wat een drukte. Even later merken we dat er het Sony Open Tennis toernooi gaande is op het eiland, goed gepland dus. Als we eenmaal bij het National Park aankomen vragen we of er überhaupt wel zeekoeien zijn, de ranger weet het niet zeker, dus gaan we maar terug. het is ondertussen toch alweer later dan gedacht en we moeten nog een eindje rijden. Via een pauze bij een winkelcentrum rijden we probleemloos naar Homestead. Hier hebben we een Marriot hotel geboekt. Na 3 kwartier zoeken vinden we eindelijk het hotel, blijkbaar heeft Google Maps de route niet helemaal begrepen. Even laten staan we weer buiten om (hoe on-Amerikaans) naar een restaurant te wandelen. We gaan naar het Longhorn steakhouse, de steaks zijn hier super.

Zaterdag ochtend halen we het dak weer van de auto, smeren ons in en gaan op weg naar Key West. We zitten als snel op US Route 1, ook wel Overseas Highway genoemd, de weg die ons via de Florida Keys naar Key West brengt. De Florida Keys is een archipel en bestaat uit zo'n 1700 eilandjes. De bewoonde eilanden zijn met elkaar verbonden door bruggen. Op de keys is een tropisch klimaat, dus het is vaak mooi weer, zo ook nu. Aan de ene kant van de eilanden ligt de Golf van Mexico, aan de andere kant de Atlantische Oceaan. De route begint langs grote stukken mangrove, maar als we eenmaal op de eilanden komen zien we vaak aan beide kanten de diepblauwe zee. We rijden over klein eilandjes, grote eilandjes, lange bruggen, korte bruggen en dat in een constante file van auto's. Op sommige plekken is de weg meerbaans waardoor het wat minder druk lijkt, maar al met al is het een behoorlijk drukte op de eilanden. Het is dan ook Paas weekend. In het plaatsje Islamorada drinken we wat in een barretje aan het water, mooier kan het haast niet. Na 200 km over de Overseas Highway te hebben gereden komen we aan in Key West. Bij een strandje vinden we een leuk restaurant waar we een lekkere lunch nemen. Wat verderop is het meest zuidelijke puntje van de VS. Dit punt wordt gemarkeerd door een grote boei, mensen staan er in de rij om met de boei op de foto te kunnen. Vanaf hier zijn we dichter bij Cuba dan bij Miami. Ons Guesthouse ligt in het centrum van Key West. We checken in en lopen als snel weer buiten om het dorp te verkennen.

Key West is een heel ander dorp dan alle andere plaatsen die we in de VS hebben gezien. Het straalt rust uit. De huisjes zijn er ook anders, je ziet er aan af dat het hier vaak mooi weer is. Vandaag is het trouwens 28gr. Via Duval street lopen we naar de Sunset pier. Hier zou 's avonds een mooie sunset te zien zijn. We lopen nog wat rond langs een baai met vissers, toeristen en een reusachtig cruiseschip. Op de Sunset pier drinken we een biertje, maar besluiten voordat de zon onder gaat weg te gaan. Volgens ons kan het niet erg bijzonder zijn omdat de zon achter een eiland ondergaat (bovendien kunnen we in ons kikkerland de zon ook in de zee zien zakken). Andere mensen denken er anders over, want de pier stroomt behoorlijk vol. Duval street is een echt uitgaans straat met veel barretjes, restaurants en terrassen. We eten en drinken wat bij het Hardrock Cafe, deze heeft een van de mooiste terrassen van de straat. De rest van de avond drinken we her en der nog wat, we hebben weer een leuke dag en avond gehad. Als we bij het Caribien House, ons Guesthouse terugkomen worden we verwelkomt door 2 dames. Een local en een Russische dame. We krijgen tequila en pizza aangeboden en zitten een tijdje met de mensen te praten, gezellig. Op de kamer moet de airco aan, want het is nog steeds best warm.

Het is alweer zondag, de dag dat we terug rijden over de US Route 1 naar Miami Beach. Onderweg stappen we nog een paar keer uit voor het uitzicht en een ontbijt. Net na de 7 miles bridge bestellen we beide een joekel van een ontbijt voor een paar euro, dat gaat er wel in. De rit naar Miami Beach is erg lang en duurt ook wel even, maar wij zitten lekker in onze cabrio in de zon, wat wil je nog meer. Als we bij ons hotel aankomen blijkt er bijna geen parkeerplek in de buurt te zijn en is de benzine ook nog op. Gelukkig hebben we nog net genoeg om via de iPhone een benzine station te vinden, we zijn echt net op tijd met tanken. We rijden wat rondjes om het hotel en na een tijdje is er toch een plekje. Voor $5 kunnen we de hele nacht parkeren, een koopje lijkt het. Op de ruime kamer met oceaanzicht rusten we lekker uit. Toch kunnen we het niet laten om nog even een wandelinkje te maken langs de kust en over het strand. 's Avonds eten we bij een zeer goed Italiaans restaurant en dan is het zover. Het is de laatste avond in Amerika, de rugzakken worden definitief ingepakt. We zorgen ervoor dat we nog schone kleding hebben voor de overnachting in Amsterdam.

Maandag ochtend halen we een ontbijt en rusten nog wat uit op de kamer. We hebben niet veel haast want de auto hoeft pas om 11 uur ingeleverd te worden. Als we bij de auto komen blijkt het parkeren toch niet zo goedkoop te zijn, we hebben een bon. Op de bon staat dat we bij een wegopbreking hebben geparkeerd. We zien een gat van 20 bij 20 cm in de stoep zitten en gaan er maar vanuit dat het de werkzaamheden zijn en de bon terecht is, het zal wel?! Het dak gaat er natuurlijk weer af en een half uur later staan we al op het vliegveld. De auto wordt ingenomen en we stappen op een trammetje naar de vertrek hal. Er kan al ingecheckt worden, dus we hoeven niet meer met de rugtassen te sjouwen. Syl checkt 29 pond in, Pat 49 pond. Syl vind nog een mooie Desigual tas op het vliegveld, deze word vakkundig ingewisseld voor de oude tas. Het is 2 uurtjes vliegen naar Philadelphia en daarna nog 7 naar Amsterdam. Al met al een een snellere vlucht dan de heenreis. Wel jammer dat ons vliegtuig geen schermpjes in de stoel had, we kunnen dus een film kijken op het algemene scherm.

Om 8 uur 's morgens zijn we al in Amsterdam. We brengen meteen onze geprepareerde rugzakken naar een kluisje op Amsterdam Centraal zodat we niet de hele stad doorhoeven met de zware tassen. Na een zeer uitgebreid ontbijt op het Max Euweplein gaan we kijken of we al in onze suite kunnen inchecken. Gelukkig is er al een kamer beschikbaar en checken we in. We hebben voordat we op reis gingen een ruime suite gereserveerd zodat we een beetje luxe hebben om uit te rusten van de vlucht. De kamer zit in een typisch Amsterdams pand met een eigen voordeur, hoe cool is dat. We slapen een paar uurtjes en aan het begin van de avond gaan we samen met Erik en Renate lekker eten, wederom op het Max Euweplein. Rond 8 uur staan we bij Paradiso voor de deur, we gaan naar een concert van Eels. Een super grappige band met lekkere muziek. Na Eels drinken we nog wat, je raadt het al; op het Max Euweplein ;-) Kortom, een leuke afsluitende avond van onze vakantie.

Woensdag is echt de laatste dag. We halen onze bagage op en nemen de trein naar huis. Om 1 uur zijn we thuis, doen een boodschapje en doen verder weinig meer. De volgende dag gaat de wekker alweer veel te vroeg, we gaan werken.

We kunnen weer terugkijken op een hele gave reis. Er zijn geen problemen geweest, vrijwel alles was leuk. De route die we door Amerika hebben gevolgd is best ongewoon, maar zeker een aanrader als je nog eens met een camper op pad wilt. Het is onmogelijk te zeggen wat het mooist was, we hebben zoveel gezien en gedaan. Een volgend reisje zit nog niet in de planning, maar dat komt vast wel weer.

Tot de volgende reis dan maar,

Pat en Syl