Highway 1

Dag 10 en 11. Na de rustige avond waarin we vol verwondering sterren hebben staan kijken, volgt een onstuimige nacht. Het regent pijpestelen en Syl wordt meerdere malen wakker van het lawaai van de regen op ons dak. Dat went op den duur wel. Vanochtend worden we weer op tijd wakker en ontbijten met onze blik op het riviertje gericht. Lekker wakker worden zo! Niet veel later starten we de motor weer en vervolgen onze weg over de dramatische Highway 1. Syl zat gistermiddag achter het stuur dus is het nu Pat zijn beurt om over de smalle stijle bochtige weg te navigeren. Syl zit ondertussen alsmaar ooo en aaah te roepen.

Wat is het hier geweldig! De wolken en zon doen ook vandaag hun werk en zorgen voor mooie schitteringen op het water. Syl is er tot 3x toe van overtuigd dat ze spuitstralen van een walvis ziet maar kan ze vervolgens door de verrekijker niet meer vinden. Jammer! 

Na een hele poos bochtige wegen wordt het achterland iets vlakker en de weg dus ook. We rijden nu door een groen heuvelachtig landschap met heel veel roofvogels. Volgens ons is een deel hiervan de Californische Condor. Deze vogels waren bijna uitgestorven maar zijn zeer succesvol geherintroduceerd. Ze zijn te herkennen aan hun rode kop en behoorlijke spanwijdte. Vlakbij Hearst Castle is een grote kolonie elephant seals en natuurlijk gaan we daar even kijken. In dit jaargetijde wordt er gepaard en worden de jongen geboren. Dat laatste hebben we niet gezien, het eerste wel. Je zou bijna medelijden krijgen met het vrouwtje dat bijna bedolven wordt onder de blubber van enorme mannetjes die en passant ook nog even flink bijten om enig houvast te vinden. Het ziet er allemaal wat lomp uit. De dieren op zich zijn een soort mengeling van lief en heul erg lomp. De mannetjes zijn met hun slurf-achtige snuiten eigenlijk gewoon lelijk terwijl de vrouwetjes en jonkies er erg aaibaar uitzien. De geluiden die ze maken zijn lastig te omschrijven maar lijken soms wel op het geluid van een flinke boer en dat bij herhaling. Kortom, we hebben ons prima vermaakt!

We rijden na de lunch, lekkere zelf gesmeerde bammetjes, verder richting zuiden. Onderweg rijden we een tijd door de stortregen maar uiteindelijk komen we aan de andere kant van de bui uit en is het weer zonnig. We rijden langs een groot duin gebied en door kleine dorpjes die aan de oceaan liggen. Erg leuk allemaal. Rond een uur of 4 komen we aan in Santa Barbara waar we richting camping rijden. Deze camping blijkt in de bergen te liggen en is verder weg dan we denken. Dit zou een probleem kunnen worden als we weer richting stad rijden, onze benzine is namelijk bijna op... De camping ligt aan Paradise Road en dat is wel zeer toepasselijk. De omgeving is heuvelachtig en groen met lage bomen. In de zomer is het hier waarschijnlijk geel van de droogte maar nu is het geweldig. De camping zelf ligt ongeveer een kilometer van de weg af, je hoort dan ook niks anders dan vogels en de verwarmingen van de diverse RV's die er staan. Het is al behoorlijk koud dus ook wij doen de verwarming aan, koken, lezen nog wat (bij gebrek aan internet) en gaan op tijd naar bed. We zijn allebei niet helemaal fit en zijn dan ook vroeg moe. Om 21.30 uur gaan de lichten uit.

Zaterdagochtend zijn we vroeg wakker en ondanks dat we ons hadden voorgenomen dat we een rustdag zouden hebben als de zon schijnt, en dat doet ie, rijden we al vroeg weer weg. We zijn er allebei niet gerust op dat we de eerstvolgende pomp halen maar gelukkig gaat het net goed! Het lampje van de benzine begint te branden als we alleen nog maar naar beneden hoeven en dat is maar goed ook. We gooien de camper voor een vermogen weer vol en vervolgen onze weg.

Highway 1 is nog niet afgelopen dus rijden we verder naar het zuiden. We nemen ons voor om naar Malibu te rijden en daar een camping op te zoeken. Onderweg komen we door typische zuid californische badplaatsen. Veel ruimte, grote huizen met uitbundige tuinen en zee, zeehonden, zee, pelikanen, dolfijnen en zee. O ja, en veel zon en blauwe lucht. Het is overigens niet zo warm maar met een jasje aan is het al snel goed. Malibu is een kustplaats van 27 mijl lang waar blijkbaar nogal wat beroemdheden wonen maar de kans dat we die tegen het ranke lijf lopen is op een camping denk ik minimaal. We krijgen een plaatsje met vrij uitzicht op de oceaan en als we koffie zitten te drinken worden er dolfijnen vlakbij de kust gespot, geweldig! De rit hierheen duurde niet zo lang dus we hebben alsnog een halve rustdag.

Syl zit lekker in de zon te lezen en de zee in de gaten te houden, Pat doet een kort dutje en als we een boterham hebben gegeten besluiten we dat we een wandelingetje gaan maken in de achtertuin van de camping, de Santa Monica Mountains. Dit kan vanaf de camping. We lopen een leuk rondje van zo'n anderhalf uur waarin we stijl omhoog en naar beneden lopen. Terug op de camping doen we een wasje en kletsen we ff met de buurvrouw, die ook een aantal woorden Duits spreekt. Grappig. En nu zitten we ff te relaxen na het eten. Vanavond was het een dikke steak, zoete aardappel en paprika-met-ui gestoofd. We koken hier iedere avond netjes zelf en dat is prima te doen in de camper. Morgen rijden we verder via Santa Monica en Venice beach naar Huntington. Surf paradise, ben benieuwd!

Later! Syl en Pat