Thuis

Afijn, we gaan door de paspoort controle, halen onze rugzakken van de bagageband en worden bij de uitgang opgewacht door hele blije ouders. Zowel Leo en Elly als Jan en José staan uitbundig te zwaaien. We vergeten op slag onze vermoeidheid en begroeten iedereen hartelijk. Omdat mijn ouders ons naar huis zullen brengen weten we dat ze er zullen zijn maar van Elly en Leo weten we het niet zeker, erg leuk dus dat ze er zijn!

We gaan met z’n allen nog gezellig even een kop koffie drinken en na een uurtje stappen we in de auto. Dat is écht de laatste  etappe van de reis; over een uur zijn we thuis!  Het Nederlands landschap doet vertrouwt aan, zo ook de keurige navolging van de verkeersregels door automobilisten. Het rechts rijden zal wel weer even wennen worden!

Eenmaal thuis blijkt mijn moeder een grote pan goulash soep en heerlijk vers bruin brood (en kaas) mee te hebben genomen, precies waar we zin in hadden! Wat een verwennerij!  De eerste reactie die we hebben als we onze woonkamer instappen is;'”jeetje wat is het hier kaal!” Voordat we weggingen hebben we veel spullen in kasten weggezet en planten weggedaan, nu is het dus errug leeg in huis maar dat komt goed. Eerst maar eens rustig zitten, eten, een paar meegebrachte kleinigheidjes geven en een begin maken met het vertellen van verhalen.

Het spreekt bijna voor zich dat we op tijd, 8 uur ‘s avonds, naar bed gaan en pas de volgende dag om 8 uur weer wakker worden. Alhoewel we allebei ‘s nachts regelmatig wakker worden om verdwaast rond te kijken en ons af te vragen waar we nou eigenlijk zijn?! De volgende dagen staan in het teken van tassen uitpakken, wassen, bijkomen van de reis, planten kopen voor de woonkamer en vast wat mensen zien en bijkletsen.

Veel te snel is het maandag en moet ik weer beginnen met werken. Het opstaan is geen enkel probleem maar als ik de deur binnenstap en inklok bij Talens is de hele lange vakantie toch écht voorbij. Nu kan ik niet meer net doen alsof het nog heeel lang duurt voordat er weer gewerkt moet worden…. nu begint het “serieuze” leven weer!

Maar in dat “serieuze” leven kunnen we terugkijken op een fantástische reis! We hebben afgelopen zomer in heel korte tijd heel erg veel gezien en beleeft, gelukkig waren het meestal hoogtepunten maar waren er wat dieptepunten. Die lijken overigens alweer wat minder diep nu we eraan terugdenken. Eigenlijk was het een rustige reis waarin we bijna alles hebben gezien wat we wilden en hebben ontdekt dat reizen met een camper blits is, we elkaar na 4 maanden samen nog steeds lief vinden, Nieuw Zeeland onbeschrijfelijk veel kleuren groen heeft, mensen overal aardig zijn als je er voor open staat, de natuur in

Noord-Amerika en Canada overweldigend is, Azië écht te warm voor ons is, we lieve en betrokken vrienden en familie thuis hebben die onze van rsi vertrokken handen geen week rust gunden met het schrijven van onze verhaaltjes en Pat heeft besloten nooit meer voor een commercieel bedrijf te gaan werken! Natuurlijk waren er nog veel meer opmerkelijke dingen maar als ik die allemaal moet gaan opnoemen ben ik nog wel even bezig.

We zijn ondertussen druk bezig met het uitzoeken van de foto’s en filmpjes die gemaakt zijn (nou ja, we… eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat P daar vooral mee bezig is) en dromen dagelijks terug naar een dag of situatie van de afgelopen 4 maanden.

Het zal iedereen wel duidelijk zijn; we hebben de mooiste ervaring van ons leven opgedaan en gaan sparen voor nog zo’n ervaring!!

Dag!

Syl en Pat

P.s. voor diegenen die het nog niet weten; P heeft gelukkig alweer een nieuwe baan gevonden. Hij begint op 15 oktober (maar dat valt op een donderdag en dat is zijn vrije dag dus hij begint zijn loopbaan relaxed!) in het lokale Ziekenhuis te werken!