Stortregens en zon!

Nihao!

En dat is dan ook meteen het 2e Chinese woord dat ik (Syl) ken, want natuurlijk kan ik ook xixi zeggen wat dankuwel betekend. Ok, mijn Chinees is dus niet zo goed maar met handen en voeten komen we over het algemeen een heel eind. Van de pizza uit de houtoven op maandagavond verhuizen we naar een redelijk westers uitziend tentje waar we een biertje drinken en ook nog wat eten aangezien de pizza niet zo groot was. Onderweg hierheen zijn we gestopt bij een dametje dat paraplus verkoopt, we kunnen toch niet echt zonder. De regen stort echt met tropische bakken naar beneden. Mijn jurkje is dan wel van outdoor stof en zo droog, mijn ondergoed is dat niet!  Afijn we drinken dus een biertje en kijken naar de mensen die door de regen lopen of brommer rijden. Uiteindelijk wordt het bijna droog en wagen we de wandeling naar ons hotel.

Na een prima nachtrust staan we uitgerust op en gaan ontbijten. Dat betekent toast met jam eten. Uiteraard is er wel wat anders maar het meeste herkennen we niet en wat we wel herkennen zien we niet als ontbijt dus... Toast met jam en warme soja melk (juk!).  Op het zonnige dakterras eten we ons ontbijt. We zijn van plan vandaag een auto voor 10 dagen te huren en met een Chinese notitie in onze knuistjes geklemd stappen we dapper de straat op, op zoek naar een taxi. We hebben geen idee wat er op het briefje staat maar aangezien de taxi chauffeur ons na wat paniek aanvallen (heel fijn in het verkeer van Taipei) en wijswerk van onze kant afzet bij Carplus zal het wel kloppen. We krijgen zonder afdingen korting op de autohuur en we betalen precies wat we wilden betalen per dag, namelijk iets minder dan € 50,-. De jongeman die ons helpt is uiterst vriendelijk. Als we vragen hoe we de auto in godsnaam terug gaan krijgen bij hem snapt ie in ene dat we domme toeristen zijn zonder enige kennis van het Chinees. Hij geeft ons een Garmin waarin hij het adres van de rental company heeft voor programmeert. Een soort van instinct voor de heilige koe. Als we het echt niet meer weten kunnen we altijd nog naar huis, hihi.

Ok, in ons automaatje gaat alles goed. We rijden naar Danshui, dit doen we om A) makkelijk uit Taipei te komen en B) om op de noordelijke kustweg te komen. Danshui is een kustplaats, we bezoeken er de haven met belachelijk grote loopbrug en historische waarde 0. Als het goed is is in dit plaatsje ook een Old street en dat is onze volgende stop. We parkeren onze auto in een garage en lopen door een erg druk straatje, druk met verkeer... En niks ouds.... Als we ergens hebben gegeten langs de kade lopen we terug naar de auto. Als we weer rijden zien we het bordje "Old street" een hele andere kant op wijzen dan waar wij waren... Oeps.... Nadat we meerdere rondjes hebben gereden komen we weer uit op de goed weg, de 2. Langs de kustweg rijden we verder, Pat roept dat er een vrremd duin met gekke trappetjes langs de weg staat. Een U-turn dus, de auto word ergens geparkeerd. Nu lopen we een stukje richting de gekke trappetjes en zien dat het een natuurlijke brug is. Een populair stukje, we zien er gezinnen met kinderen in het water zoeken. Ze blijken krabbetjes, zeesterretjes en schelpen te zoeken. Leuk!

Ons doel van vandaag is Yelhiu geopark maar als we daar aankomen is het 16.30 uur en blijkt het bijna dicht te gaan. Er rennen letterlijk nog wel talloze mensen rond opzoek naar de ingang. We besluiten om dit park morgen in alle rust te gaan bezoeken. Omdat we nog niet weten waar we gaan slapen rijden we het terrein van een resort op. Eenmaal binnen komen we in een paralelle wereld terecht. We zien een kompleet Grieks wit dorp nagebouwt met windmolen en al! Hier staat een bruidtje in knalroze jurk met parasolen en bruidegom te poseren. Ik weet het niet hoor.... We lopen het hotel in en vragen of ze een kamer hebben voor de nacht. Die is iets te duur dus we rijden weer verder. We weten niet precies hoe laat het donker wordt maar aangezien we behoorlijk zuidelijk zitten kan niet dit al te laat zijn en we hebben geen zin om in het donker te rijden. Dus we rijden naar de dichtstbij gelegen stad, Keelung.

Keelung is een oude havenstad en na wat door eenrichting verkeers straten te zijn gereden komen we precies goed uit bij het Harbourview hotel. Pat z'n stuurkunsten zijn uitstekend en zonder krassen parkeren we in de nabij gelegen parkeergarage. We pakken wat spullen voor de nacht en settelen ons in ons hotel, waarbij we nog een kamer met haven zicht hebben gekregen ook! Ok, het was toch weer een lange dag en we gaan op zoek naar een eet en drink gelegenheid. We lopen door smalle straatjes vergeven van reclameborden, winkeltjes, mensen en soms verkeer maar vinden geen cafeetje om een biertje te drinken. Ok, das niet helemaal waar;  we zitten in een havenstad en komen langs wel wat cafeetjes maar deze zien er zo groezelig uit dat we er niet naar binnen durven te gaan. We lopen over de Night market langs heel veel eetstalletjes maar ook hier gaan we niet ziten. We zien zoveel magen, levers en longen liggen dat we het niet aandurven. We weten dat men dat hier graag en veel eet maar zien er zelf geen heil in. Ziek worden behoord niet tot ons reisplan. Bij het enige stalletje met simpele worsten staan een aantal toeristen, ook hier schuiven we niet aan.... Want dat soort toeristen zijn we toch niet?! Dus wel, want uiteindelijk kopen we broodjes bij de bakker en wat biertjes bij de Family mart en gaan we terug naar het hotel. De kamer is behoorlijk chique dus is het geen probleem om hier wat tijd door te brengen. We eten op onze kamer en gaan vroeg slapen. Als we vanochtend wakker worden zien we een enorm Cruise schip in de haven liggen, het is de Zaandam uit Rotterdam van de Holland America Line, grappig!

En zo zijn we bij dag 4 beland. We nuttigen een vroeg ontbijtje met toast, jam, eieren, sap en koffie. Na wat gegoochel met bonnetjes kunnen we onze Nissan ophalen in de garage van Keelun. De bedoeling is om een stukje terug te rijden richting Yehliu Geopark, een tip van Liana. Het is een half uurtje rijden langs de kust. Bij aankomst schrikken we ons een hoedje, kolere wat een bussen, het zijn er vast 50! Blijkbaar is dit een populaire attractie, daar willen we bij zijn. De entree is slechts €1,25 pp, dat is mooi. Eenmaal binnen hebben we een tweede verbazings moment.  Het park bestaat uit echt hele mooie stenen paddestoel achtige rotsen, sommige wel 3 meter hoog. En wat doen ze... ze lopen er dwars doorheen, leunen ertegen en schoppen tegen van alles.
 
Zoiets zou onmogelijk zijn in een Nationaal Park in een westers land. Maar ach, we zijn echt niet in een westers land. In eerste instantie moeten we dus even onze verbazing verwerken. Daarna genieten we enorm van de act die deze mensen opvoeren, maar vooral van dit stukje landschap. Lastig uit te leggen wat we gezien hebben. Tussen het vaste land en een eiland ligt een smal reepje rotsachtig land. De wind en het water hebben hier in heel veel duizenden jaren een mooi kunstwerkje achtergelaten (sowee dat was een ranzige rochel van een chinees terwijl ik hier zit te typen). De kunstwerken zijn dus gevormd door wind, regen en de zee. Er staan tientallen stalagmiet achtige rotsen op het smalle stukje land, in de kleur tussen beige en rood. De rotsen dragen namen als Queens head,  Dragons head, candle sticks, mushroom enz. En waarempel als je er op de juiste manier voor gaat staan herken je er van alles in. Het terrein is vooral erg mooi omdat de diverse rotsen zo dicht op elkaar staan, zo krijg je echt een mooi zeer origineel landschap. En daar weten de Taiwanezen wel raad mee. Ze lopen en rennen als een stel paarden door het landschap, zo is het toch over 10 haar stuk? Dat zou nou echt jammer zijn!

 In het park zijn we naar schatting 10 x gevraagd om met andere op de foto te gaan, lachuh. We veranderen ter plekke in een toeristische attractie. Vooral als je daarna ook wilt dat ze een foto maken met onze camera. Intussen komen er 2 dames langs die in redelijk (chinees) Engels hun camera vragen bij ons neerleggen. De ene weer niet hoe de zoom werkt, de ander krijgt de zoomlens niet meer naar binnen. We houden het maar op de warmte want het is intussen tegen de 30gr in de schaduw... en hier is geen schaduw.  Het park is prachtig, maar na 2 uurtjes zijn we klaar, we moeten nog zo'n 200km rijden, makkie toch? In die 2 uur zijn we overigens wel een beetje verbrand maar Syl voelt zich na de uren in het vliegtuig en de eerste dag in Taiwan gelukkig weer goed dus een beetje verbranding mag de pret niet drukken! De longetjes reageren goed op lucht zonder Nederlandse pollen, jippiee!

Een van de hoogtepunten van Taiwan is de Taroko kloof, in het oosten van het land. De kloof wordt op bepaalde punten vergeleken met de Grand Canyon, laten we die vergelijking nou zelf willen maken. De  route langs de kust is prachtig. De weg kronkelt er op los en al onze stuurkunsten zijn vereist. We hebben, buiten de steden nog niet veel gek rijgedrag gezien maar nu zien we toch wat ietwat gevaarlijk rijgedrag wat zich vooral uit in bochten en op plekken waar geen zicht is. We rijden over bergpassen en door de mist en als we uiteindelijk de bordjes naar de kloof zien is het 4 uur geweest. We rijden over smalle wegen en door kleine tunnels naar Beluwan, waar we volgens de Lonely Planet een uitstekend hotel kunnen vinden. Op goed geluk rijden we er heen en checken zonder problemen in. Als we naar onze kamer gebracht worden zien we dat het een cabin is die aan de rand van een groene weide staat, omringd door hoge bergen. Het ziet er bijna Canadees uit met de houten huisjes en verandas. Het heeft ook wel iets weg van het elfendorp van The Lord of the Rings. Het is een soort van all-inclusive geworden, want we krijgen er ontbijt en diner bij.

We besluiten om meteen na een auto tocht van 5 uur de bamboo trail te lopen. Na 10 minuten is de trail op. Aan het begin worden we nog gewaarschuwd voor giftige slangen en wespen, ach de adrenaline spuit is bij de hand dus komt goed! Onderweg zien we wel typische jungle, zoals enorme planten en wurgvijgen, waanzinnig. Even een korte pauze op onze veranda kan nog net, want we worden bij het diner verwacht. Dit hotel blijkt een erg goeie Taiwanese Taroko keuken te hebben. Het is toch een soort van Chinees, wat ons niet bijster bevalt. Maar wel leuk om te proeven. Tijdens het diner drinken we een biertje, maar omdat het pas half acht is willen we nog wel wat biertjes op onze sjieke veranda drinken, da's toch niet teveel gevraagd? We proberen nog zes (6) flesjes bier te kopen bij de receptie. Maar dat blijkt zo'n ongelooflijk aantal dat er mensen in paniek raken. Of we wel weten dat een halve liter €1,50 kost!  Het buiten zitten op onze veranda geeft ons trouwens wel een heerlijk gevoel, echt een vakantie gevoel.... Fijn!

Kortom, een mooie dag, met een eindeloos mooie route... en zes bier ;-)

Pat & Syl

Ps. Vorkje Vorkje Vierkantje is de uitgang