Welcome to New York!

Dinsdag hebben we een korte en probleemloze vlucht van Reykjavik naar New York. We zijn nog nooit zo snel door de douane gegaan als hier en staan binnen een half uur buiten met onze tassen. We besluiten ter plekke dat we toch geen zin hebben in trein en metro dus springen we in een taxi om ons naar ons huisje in Brooklyn te laten brengen. We slapen de komende 11 nachten in een brownstone huis, een huizenstijl die typisch is voor Brooklyn, waarbij de huizen van bruine stenen zijn gebouwd en een trap naar de voordeur loopt. Vroeger waren deze huizen voor een familie alleen tegenwoordig huisvest iedere verdieping een familie. Wij wonen in het souterrain van het huis, waarbij we toegang hebben tot een behoorlijke achtertuin. We delen ons huis met een andere kamer. Dus keuken en badkamer zijn gedeeld. Best een relaxte oplossing. Onze kamer is best groot en heeft een tv, prima dus voor als we aan het eind van de lange dag ontdekken met de voetjes hoog willen.

Via een vriendinnetje van ons hebben we gehoord over het Big Apple Greeter program. Dat is een organisatie die vrijwilligers inschakelt om toeristen de stad te laten zien. Ze hebben echter maar een beperkt aan greeters en je moet dit dan ook enkele weken van te voren aanvragen. Wij hadden geluk! Op woensdagochtend om 10 uur ontmoeten we onze greeter Tom bij de Borough hall van Brooklyn oftewel het stadhuis. Tom is een gepensioneerde man die al zijn hele leven in Brooklyn woont, hij blijkt een bron van informatie te zijn en is zeer enthousiast over zijn borough Brooklyn. Brooklyn komt natuurlijk van de Nederlandse plaats Breukelen en in het gemeentehuis hangt een oude vlag waarop de spreuk “Eendracht maakt macht” staat. Best cool dat dat bewaard is gebleven. We lopen met Tom door een klein deel van het immens grote Brooklyn. Hij laat ons het nieuwe dure deel van Brooklyn zien, de wijk DUMBO. Hier staan nog veel oude pakhuizen die momenten worden omgebouwd tot moderne appartementen die voor miljoenen worden verkocht. Ook worden hier op ieder stukje vrije grond nieuwe flats gebouwd, die overigens vaak niet hoger mogen zijn dan de omliggende gebouwen, dat zorgt ervoor dat er geen highrises tussen de oude laagbouw komt te staan. DUMBO is overigens een afkorting voor Down Under Manhattan Bridge Overpass…. de wijk ligt dus onder en om de toegangsweg tot de Manhattan Bridge waardoor veel mensen altijd met het geluid van auto’s, vrachtwagens en heel veel treinen moeten leven. Ik hoop dat die miljoenen optrekjes goed geïsoleerd zijn! DUMBO loopt over in het nieuw aangelegde Brooklyn Bridge Park. Dat een strook land met 6 pieren die in de afgelopen jaren is ontwikkeld van braakliggende grond naar een mooi groen park met heel veel activiteiten. Vanuit het park heb je altijd zicht op de geweldige Brooklyn Bridge (waar we nog overheen moeten lopen en fietsen!) en de skyline van Manhattan. Vanuit het park lopen door naar de Brooklyn heights wijk. Deze historische wijk ligt op een aantal heuveltjes en is tussen 1820 en 1880 volgebouwd met prachtige huizen. Ook hier veel Brownstone huizen en zelfs nog een aantal houten huizen zijn bewaard gebleven. De wijk staalt rust en klasse uit en het verbaasd ons dan ook niet dat het volledig voor altijd onbetaalbaar is om te wonen. In deze wijk hebben de Jehova getuigen heel veel grote panden waar hun gelovigen wonen en werken, een aantal van deze gebouwen zijn via ondergrondse tunnels met elkaar verbonden. De kerk heeft ondertussen ergens anders in de staat NY grote stukken grond opgekocht en huizen gebouwd voor zijn gemeenschap. De panden die ze in Brooklyn hebben worden zo voor en na verkocht, wat ze een aardig zakcentje oplevert.

Tom neemt ons mee naar een Pools restaurantje, met norse Poolse bediening waar we voor weinig een grote kom soep eten. We nemen afscheid van Tom, best jammer want de man had ons vast nog veel meer kunnen vertellen. We wandelen nog wat door Brooklyn om wat later de metro richting ons huis te nemen. Nouja, dat denken we, want we rijden er een paar kilometer voorbij en zijn de weg kwijt. Op gevoel wandelen we terug naar iets bekends en een uur later vinden we dat ook. Op onze eerste dag in NYC lopen we meteen 22 km, misschien nietzo handig na een reisdag en tijdverschil, maar ja. Syl vindt een leuke neighborhood bar, waar we wat drinken en eten. We vallen vrij vroeg in slaap om donderdag ochtend weer vroeg op te zijn, we moeten nog een beetje in het lokale tijd ritme komen. Donderdag doen we het iets handiger en nemen na het lichte ontbijt meteen de tram naar Battery Park in Manhattan. De tram reis is op zich al een hele belevenis. De gehele tram of trein lijn is boven de weg gebouwd op een gigantische stalen constructie. De lijn loopt vlak langs huizen, kantoren en winkels, in sommige gevallen zelfs erover! Als er een trein langskomt maakt dat zo’n lawaai dat we het bijna zielig vinden voor de mensen die er wonen. Als met al rijden we in 25 minuten naar Manhattan, via de wijk DUMBO en de Manhattan bridge. In Battery Park, wat op het zuidelijkste puntje ligt nemen we de boot naar Liberty Island. Onderweg hebben we meteen uitzicht over de skyline van Manhattan en natuurlijk het vrijheidsbeeld. Voordat we op de boot stappen zien we overal waarschuwingen dat er “Airport like security” is, dat betekent alles door de scanner en lange wachtrijen. Enfin, we hebben het er voor over, want we zijn een van de gelukkigen die in het hoofd van het vrijheidsbeeld mogen, dit zijn er slechts 240 per dag! Dit ticket hebben we maanden geleden al gekocht, gewoon omdat we nieuwsgierig zijn hoe het binnenin het beeld is.

Voordat we naar binnen gaan is er weer een controle, rugzakken mogen niet mee, wel 1 camera. Via een lift in de sokkel komen we onderaan het beeld uit. Van binnen toont het vrij hol, maar er is wel duidelijk een Eiffeltoren achtige constructie te zien. Niet zo gek, want de constructie is bedacht door Gustave Eiffel. Aan de constructie zien we de koperen platen bevestigd die de schil van het beeld vormen. De koperen platen zijn geen onderdeel van de constructie, slechts ter bekleding dus. Middenin het beeld staat een smalle wentel trap. De trap is zo smal en laag dat Pat het na een paar meter in z’n rug krijgt. Toch maar even doorzetten, het is maar zo’n 7 verdiepingen. Bovenin de kroon, dus eigenlijk bovenop het hoofd aangekomen wachten 2 park rangers ons op. Ze laten ons via kleine raampjes de arm met vlam zien, aan de andere kant de arm met de plaquette waarop de datum 4 juli 1776 staat. Het is best krap bovenin de kroon, maar we hebben een goed uitzicht over de baai. Syl vraagt of het beeld ook veel beweegt met wind waarop Pat een beetje aan het beeld begint te schudden, inderdaad het beeld beweegt een beetje, raar! Het is een aanrader om eens in het beeld te gaan kijken, vooral de constructie is interessant. Als er andere mensen naar boven komen, gaan wij weer via een smal trappetje terug naar beneden. Het uitzicht op de skyline van Manhattan is vanaf het eiland erg indrukwekkend. Tussen de hoge nieuwe gebouwen staan ook nog kleinere stenen gebouwen waardoor de skyline anders aandoet als die van bv Hong Kong. Ergens tussen de gebouwen torent het hoogste gebouw uit, het nieuwe World Trade Center, hier zullen we later nog wel komen. Na het bezoek aan het beeld stappen we in de boot naar Ellis Island, het eiland waar in de 19de eeuw zo’n 12 miljoen migranten de VS binnenkwamen. Iedereen werd gecontroleerd op ziekten en criminaliteit. Het eiland was dus eigenlijk een buffer naar de VS toe. Gezonde mensen mochten door, zieken werden ter plekke behandeld en in sommige gevallen terug gestuurd. Het eiland is tussen 1890 en 1954 gebruikt voor dit doel en in die periode zijn er maar 240.000 mensen geweigerd. Best een soepel beleid dus vergeleken met nu… Dit is dus de plek waar zo veel mensen met hoop in hun hart hun nieuwe toekomst binnen stapten, best bijzonder om daar te zijn. Nog steeds heeft 40% van de Amerikanen ouders die via Ellis Island zijn binnengekomen.

Nadat we Ellis Island hebben uitgekamd gaan we met de boot terug naar Battery Park, we eten onze eerste NY hotdog en komen tot de conclusie dat dit niet de beste was maar die komen we vast nog wel tegen. We besluiten om even terug te gaan naar ons huisje om de voetjes omhoog te doen en een dutje te doen. Het is trouwens ook alweer 5 uur als we terug zijn. We hebben s avonds geen zin om ver te lopen of veel te zoeken dus lopen we weer naar The Wilky drinken er wat en halen vervolgens bij de Chinees een take away maaltijd die we thuis met nog een biertje en de eerste aflevering van Narco’s wegwerken. Wederom vallen onze ogen vroeg dicht. Vanmorgen slapen we uit tot 8 uur, ontbijten rustig, lezen en schrijven wat… Vandaag staat Ground zero en het 9/11 museum op het programma waarna we eens even door het financial district zullen lopen en vooral ook times square gaan bekijken (denken we…).

Doewie