Politie en independance day

Even een paar woordjes over de politie en beveiliging in Israel, vooral Jeruzalem eigenlijk. De stand is: 1x aangehouden, 1x parkeerboete, 1x kofferbak open voor inspectie, diverse malen tas open voor inspectie, diverse malen tas door scanner bij controle punt, diverse malen wachten bij een barrier, 1 x kamer inleveren voor commandopost van politie tijdens feest. Kortom, waar je ook bent, je komt altijd wel in aanraking met de politie, beveiliger of een soldaat. In eerste instantie wat vreemd voor ons, maar het went erg snel. Wat ook went is het aantal wapens op straat. Elke militair of politieman draagt een joekel van een automatisch wapen. Beveiligers dragen vaak een pistool, gewone burgers slepen van alles mee de straat op, maar ook de kroeg of restaurant in. Tsja ...?

Nog even terug naar onze avonturen in Jeruzalem. Gebleven waren we bij zondag, we hebben een g ids gehuurd. Net als in elke stad worden we ook hier op straat aangesproken door gidsjes, we besluiten echter om naar een bureau te gaan, een officiele. We vragen om een prive gids, maar de dame verteld ons meteen dat dat veel te duur is, ong. 100 euro. We moeten maar meegaan met een gratis tour door de oude stad (jood!). We hebben lang geleden geleerd dat als je iets wilt je niet moet laten omlullen door een willekeurig persoon. We gaan dus naar een ander burootje. Deze mevrouw biedt wel een prive gids aan, we moeten dan wel voor 4 personen betalen, want dat is de minimale groepsgrootte, best hoor. Zo zitten we zondag ochtend om 10 uur braaf te wachten. Stipt om 10 uur verschijnt er een dame die ons de 4 wijken van de stad gaat laten zien. Joodse, Armeense, Moslim en Christelijke wijk. Natuurlijk hebben we al veel gezien, maar een gids kent veel plekken die wij niet kennen.

We lopen dan ook meteen een Armeense kerk in, we zijn er menigmaal voorbij gelopen, maar nooit naar binnen! De Armeens Orthodoxe Kerk is te herkennen aan z'n acht armige kruis. Aan de muur zien we vreemdsoortige stukken hout en metaal hangen. Deze stammen uit de tijd dat het verboden was om kerkklokken de luiden. Ze ramden dan met een hamer op het stuk staal, het geluid is hetzelfde, maar het is geen klok. De slimmerikies. Vivian, onze van oorsprong Australische gids is erg relaxed, we hoeven dus niet door de straatjes te rennen, zoals 3 jaar geleden. Ze spreekt veel, er blijkt behoorlijk wat info in haar te zitten en dat mot eruit. Na de Armeens wijk komen we bij de Joodse wijk. Dit is met gemak de schoonste en netste wijk van de oude stad. De meeste gebouwen zijn hier slechts enkele tientallen jaren oud! De oude stad is overigens ongeveer 1 vierkante kilometer groot en er wonen zo'n 35000 mensen. Vivian verteld ons wat de glazen buisjes betekenen op de deurposten van elk huis. Deze blijken Tora teksten te bevatten, we hebben deze buisjes ook wel eens in Amsterdam gezien. Eerder hebben we mannen met vierkanten blokjes oo hun hoofd of banden om hun armen gezien. Vivian legt ons uit dat dit ook Tora teksten zijn. Pat word nog even snel in de houtgreep genomen door 3(!) joodse mannen die proberen al z'n geld af te trochelen. P krijgt alle beste wensen die er bestaan naar z'n hoofd geslingerd terwijl een tweede man een touwtje om de pols bindt. Een derde houdt m'n hand stevig vast en duwt een stuk papier met een groot bedrag onder m'n neus. Of ik maar zoveel mogelijk papier geld en het liefst dollars wil schenken. Ik geef ze uiteindelijk wat muntjes, raar moment hoor!

We belanden op het plein voor de klaagmuur. De vlag hangt halfstok (half mast op z'n engels volgens onze gids) en er brandt een vuur. Ervoor staan een aantal militairen in een strakke houding. Ze worden onnoemelijk vaak gefotograffeerd, knap om dan zo'n strakke blik te houden. Om 11:00 gaat er een alarm en is iedereen stil om de oorlogslachtoffers te herdenken en de militairen te steunen. We vergeten te vragen waarom veel joodse mannen van die lange gedraaide haren langs hun hoofd hebben hangen, vragen we de volgende keer wel. Vivian blijft ons intussen volproppen met informatie. Wat we hiervan kunnen onthouden zullen we nog wel zien. De islamistische of arabische wijk is aan de beurt. Het is wel duidelijk dat hier arabieren wonen, wat een teringzooi zeg. Een soort van zwarte markt, maar dan 100 keer zo groot. Alles is er letterlijk te vies om aan te pakken. Vroeger was dit de rijkste wijk van de stad, nu de armste. Maar wat een sfeer zeg, het is er veel levendiger dan ergens anders, voornamelijk om dat het een grote soek is. We worden hier ook veel meer aangesproken dan in de andere wijken, de mensen willen graag wat verkopen. Wat ze verkopen is nou niet echt onze smaak, maar keuze is er voldoende. De markt bevindt zich in een paar lange stijle straatjes, de bevoorrading gebeurd door duwkarren, ook bergop. Het is niet mogelijk om hier met de auto te komen. Het ene winkeltje is nog kleurrijker dan de ander, terwijl er van tijd tot tijd heerlijke geuren onze kant op komen. Vooral van de kebab en falafel. Vivian verteld ons waar de beste humus wordt verkocht, daar moeten we later nog even heen. Via een soort tunnel lopen we nog even richting de moskee op de dome of the rock. We worden er tegen gehouden door militairen. Deze ingang is alleen voor moslims toegankelijk. We mogen nog wel even van het uitzicht door de poort genieten van de gouden dome.

Als laatste doen we de christelijke wijk aan. Het belangrijkste hier is de kerk van de wederopstanding. Hier, of hier ergens in de buurt is Jezus gestorven, begraven en weer opgestaan. Alle plekken zijn door bv altaars gemarkeerd. De kerk is het einde van de Via Dolorosa, de route die Jezus afgelegd heeft alvorens te worden gekruisigd. Het is natuurlijk de vraag hoe betrouwbaar dit allemaal is, maar het wordt toch gezien als een tastbare plek om een bedevaart naartoe te ondernemen. Indrukwekkend om te zien dat zoveel gelovige mensen hierop afkomen. De kerk wordt gedeeld door 3 religieuze stromingen, wat op zich al heel bijzonder is. Niemand wil verantwoordlijk zijn voor de hele kerk en daarom is er een soort congierge in dienst, van arabische afkomst, die al generaties lang de sleutel doorgeeft. Na te worden afgezet bij het humus restaurantje nemen we afscheid van Vivian. Ze heeft niet gelogen, dit is daadwerkelijk de beste humus die we hier hebben gegeten. We zijn alweer best moe en lopen rustig richting ons hostel. Daar weet de dame achter de receptie ons te melden dat we niet in onze kamer kunnen en onze sleutel moeten inleveren, uhhh? We hadden de beste kamer, met uitzicht op Zion square enne hier is 's avonds een optreden. De politie vond de kamer ook erg geschikt om er een commando post in in te richten. We zijn er dus ordinair uitgezet door de politie. We krijgen een nieuwe kamer in een soort van caravan op het dak van het hostel. Het uitzicht is hier misschien nog wel beter.

Het is wel een vies kamertje, maarja voor 1 nachie zal het wel lukken. We doen even een tukkie en gaan later richting een Agentijns restaurant. We eten er heerlijk mals vlees en worden een poot uitgetrokken. Na het afrekenen lopen we weg. De ober komt Pat achterna om te bedelen om een fooi, hij laat duidelijk weten dat de rekening wel hoog genoeg is zo, wat een brutaliteit! Via Jaffa street lopen we weer richting hostel waarbij we ons door de mensenmassa moeten worstelen. Er lopen duizenden mensen op straat. Om 20:00 stipt was de herdenkingsdag voorbij en begint independance day. De israelisch zijn erg patrioristisch, overal en nergens zijn artikelen met de israelische vlag erop te koop. We proberen nog wat biertjes te scoren, maar dat mag niet meer na elven. Dan niet joh. Terug op ons dak maken we nog even gebruik van onze eerste rang plekken. Er is blijkbaar een grote lokale artiest aan het zingen, veel mensen zingen mee, het is niet zo onze muziek. Ondanks de muziek proberen we te gaan slapen. Feit is wel dat onze caravan kamer op het dak staat waar meer mensen uit het hostel opstaan. Als we in bed liggen probeerd 2x iemand de deur van ons hokkie open te maken, raar! We besluiten er dan maar weer uit te gaan. P spreekt nog wel op strenge toon wat mensen aan, maar niemand blijkt aan de deur te hebben gezeten, raar! Rond 02:00 is het feest afgelopen en is het dak leeg, na een lange dag kunnen we eindelijk rustig slapen. Nouja rustig, na een uur steekt iemand z'n hoofd door het raam, terwijl wij daaronder liggen te maffen. We hebben vriendelijk moeten laten weten dat dat niet mag, raar!

Vanmorgen na een wat rommelige nacht een uurtje later opgestaan. We checken alvast uit en bestellen een taxi om ons 's middags naar het vliegveld van Tel Aviv te brengen. We krijgen nog wel wat korting op de kamer vanwege de rare nacht. Op independance day is blijkbaar alles dicht. Da's nieso erg, we lopen wel even naar de oude stad. Da's eigenlijk ook leuker dan de nieuwe stad. Via de Damascus Gate komen we direct in de arabische wijk terecht. We eten een pizza (ontbijt) op de Via Dolorosa tegenover het Armeense klooster waar we 3 jaar geleden hebben gelogeerd. Het is leuk om hier mensen te kijken. Vooral veel toeristen van allerlei pluimage. Er is nog wat tijd over en dat besteden aan rondwandelen. Als laatste overzien we het plein van de klaagmuur nog een keertje, altijd leuk. Intussen zitten we na een prima taxirit alweer in het vliegtuig naar huis. Het was weer een geslaagd reisje, best kort, maar we hebben hyperveel gedaan en gezien. Ook plekken die we vorige keer niet hebben bezocht zoals Golan, Galilea en Masada. Israel is echt de moeite waard, het zou ons niet verbazen als we nog een keer terugkomen. Volgende reisje is alweer over 3 weken en is naar Beieren.

Dag, Pat en Syl