Saarburg

Donderdag is een reisdag, we zouden 2 nachten naar Freiburg gaan om de rit wat op te breken. Maar Pat heeft de vaart erin en we rijden in 1x door naar Saarburg. Dit is een rit van 480km, het langste stuk dat we tot nu toe met De Pep hebben gereden en dat ging zowaar erg goed. We doen er wel 7,5 uur over. De receptie is al dicht dus we vinden met wat hulp van andere kampeerders een lege plek. Helaas blijkt De Pep er niet helemaal goed te passen. Met de mover rijden we het gevaarte een paar plekken verder. We halen snel wat boodschappen en zitten een tijd buiten, het is hier lekker koel. Vrijdagochtend checken we in op de camping en verhuizen naar de plek die ons beter bevalt, met wat meer uitzicht.

De caravan staat heel scheef, maar omdat we daar zelf geen last van hebben laten we het hier lekker bij, misschien zetten we De Pep later deze week wel weer recht. 'S middags rijden we naar Trier waar Syl een heel leuke jumpsuit koopt bij haar favoriete winkel, Blutsgeschwister. Pat koopt wat biertjes in de enige bierwinkel in de wijde omtrek. We zijn vaker in Trier geweest en herkennen wat pleintjes en gebouwen, de bekendste is natuurlijk de Porta Nigra, een Romeinse stadspoort uit het jaar 170!!

Onze camping in het Leukbachtal ligt op 15 minuten lopen van het historische centrum van Saarburg. Pat heeft teveel energie en loopt 's morgens al een keer door het kleine dorpje. 'S middags doen we dat samen opnieuw. Vanaf de camping volgen we de Leukbach, dit is een beek tot aan het centrum van Saarburg. Eerst komen we bij de Sint Laurentius kerk, deze is op de rand van een heuveltje gebouwd en er is een mooi uitzichtpunt over de Saar vanaf de binnenplaats. Wat verderop loopt de beek kronkelend door een gezellig straatje waarna het 20 meter naar beneden kiepert, een heuse waterval dus. Onderaan de waterval is een watermolen, vroeger zelfs om stroom op te wekken voor maar liefst 20 gloeilampen. We denken dat zo'n 75% van de toeristen hier Nederlands is en wij halen de gemiddelde leeftijd een stuk naar beneden. Aan de overkant van de Leukbach staat boven het dorp de Saarburg, inmiddels kan deze Burg een ruïne genoemd worden. Via de Alstadt dat maar 1 oud straatje behelst wandelen we naar de Burg toe. Hiervoor moeten we wat trappen en een kort steil pad volgen. Boven hebben we uitzicht op de Saar en de rest van Saarburg. Aan de andere kant van deze smalle heuvel zien we een wijnberg met een sesselbahn, daar willen we wel heen. Het begint eerst nog kort en pittig te regenen, we schuilen onder een boom. Nee, geen paniek, er was geen onweer, dus onder de boom schuilen was veilig.

Eenmaal in de sesselbahn worden we in 10 minuten tijd 168 meter hoger weer afgezet. Hierboven is een Landal park waar we helemaal niets te zoeken hebben, we gaan dus direct weer naar beneden, wel lopend natuurlijk. Nu we boven Saarburg zijn zien we dat het best een grote plaats is, het oude centrum is echter maar een paar straatjes. Het is een mooi uitzicht over de Saar, wijnbergen, de burg en het oude centrum. In de verte zien we zelfs onze camping liggen. Daar wandelen we op ons gemakje weer naar terug. Maar niet voordat we eerst wat gaan eten en drinken in de Altstadt van Saarburg. De horeca is hier geconcentreerd langs de Leukbach op een stukje van 100 meter. Daaromheen is er weinig vertier. Het is een leuk stukje van de stad en het eten en bijbehorende drankjes smaken ons prima na deze wandeling. Pat haalt zelfs de 20.000 stappen vandaag. Zondag ochtend willen we broodjes gaan kopen bij de lokale Rewe supermarkt, maar we komen tot de ontdekking dat alle winkels op zondag gesloten zijn. We waren even vergeten dat in veel Duitse steden er nog zondagrust bestaat, het is ze gegund. Gelukkig hebben we nog afbakbroodjes. ’s Middags rijden we naar Kenn, vlakbij Trier, naar de broer van Syl omdat Pat de vorige keer z’n jas is vergeten. Hier in de wijde omtrek zijn Traumschleifen, te vergelijken met onze klompenpaden te vinden. Wandelroutes dus, Mike de broer van Syl,heeft er zelfs al meerdere gewandeld. Wij rijden 45 minuten om bij Traumschleifen Almglück te komen. Al met al een vrij saaie wandeling die vooral door een donker bos loopt, maar wel met 200 hoogtemeters, best pittig op 6km. Na het donkere bos komen we dan toch bij een Alm uit. Een Alm is niets meer dan een bergweide in het hooggebergte waar in de zomer gegraasd word. Vergeleken met de Seiser Alm link: Dolomieten 2021  is dit niet meer dan een weiland. Enfin, we maken de wandeling af en rijden terug naar De Pep.

Pat heeft de volgende dag niet veel zin om iets te ondernemen en we beschouwen deze dag dan maar als een camping dag. Syl vind het wel best en leest lekker verder in haar boeken. Het blijkt dan toch een rommeldag te worden. De caravan wordt wat rechter gezet, samen kopen we buitenlampjes voor onder de luifel van De Pep, en een leuk gekleurd glazen potje om op te hangen. Van de plekken waar we inmiddels zijn geweest hebben we nu ansichtkaarten opgehangen op de kastjes en deurtjes in de caravan. Zo wordt het kamperen steeds gezelliger. Het is in de middag intussen 27 graden geworden, dezelfde temperatuur als in Nederland volgens de weer apps. We hebben, handig als we zijn, een plekje uitgezocht met veel schaduw. Het is wel warm maar nog goed te doen vandaag.

Woensdag noemen we weer een camping dag. Het gaat weer een warme dag worden. Gelukkig is het hier dan alleen een warme middag en avond. 'S nachts liggen we trouwens ook in een heerlijk koel bedje. Pat wil nog wel even op pad om een mooie foto van Saarburg te maken. Gek genoeg is de beste plek om dat te doen vanaf de doorgaande weg. Dit weten we omdat we hier een paar keer met de auto langs zijn gereden. Vanaf de brug worden wat foto's gemaakt van het mooie stadje met z'n kerken en ruïneus, zie foto boven dit verhaaltje. Ondanks de warmte besluiten we toch het dorp in de lopen voor een drankje, dat doen we op de 100 meter waar alle horeca zit. Op Google Maps vonden we echter nog een restaurant aan de Saar. Via een omweg, over een heuveltje komen we daar zweterig aan. Het ligt inderdaad aan de Saar, maar er staat een betonnen muur voor, we kunnen dus niet zien wat er op het riviertje afspeelt. Na wat gegeten te hebben wandelen we terug naar het Leukdal. Het blijft zweterig en warm, iets te warm wat ons betreft. Maar stipt om 9 uur 's avonds gaat hier de zon achter een berg en koelt het snel af naar een redelijke temperatuur.

Op onze voorlaatste dag maken we na het ontbijt een wandeling vanaf de camping. Pat heeft in z'n hoofd dat we via het stadje naar een wijnberg lopen waar je met een trap omhoog kan. Hier zijn we eerder deze week naar beneden gelopen. Het is 23 graden, dus nog goed te doen denken we. We nemen maar een gedeelte van de trap de berg op, en lopen langs de berg door de wijnstruiken en met uitzicht op de Saar en Saarburg verder. Na een kilometer houd het pad op en lopen we de berg af naar beneden, niet veel later zijn we terug in het centrum. We zweten als otters en zijn toe aan een apfelschorle. Na een half uurtje op een terras te hebben gezeten worden we wat koeler. Met behulp van een ijsje koelen we nog wat af, we kunnen weer verder naar de camping. De wandeling was maar 5km, we hebben er toch 85 minuten over gedaan, wandelen in de zon kost blijkbaar toch wat meer tijd. En zweet, heel veel zweet. Net voordat het echt warm wordt halen we nog wat boodschappen voor het avondeten. Het zijn arabische smeertjes met plat brood. We slaan ook best wat drogisterij artikelen in, die zijn hier soms wel de helft van de aanbiedingsprijs in Nederland. De rest van de middag proberen we zo roerloos mogelijk telkens een andere schaduwplek te kiezen. Rond acht uur als we onze WC cassette gaan legen en vers water halen worden we gevraagd voor een borreltje. Deze 'oudjes' komen hier al 37 jaar en houden iedereen, ons ook dus, in de gaten. We babbelen een tijdje gezellig met ze. De man is een Bollenstreker en dat is goed te horen. Terug bij De Pep is de zon bijna achter de berg en wordt het snel koeler, dat wordt weer een fijne nachtrust.

Vrijdag is onze laatste dag, morgen vetrekken we naar Lieren. We gaan weer naar Camping de Rosenboom, vlakbij het kantoor van Pat. Daar zetten we de caravan de hele maand juli neer. We bekijken ter plekke wel of we er alle dagen in verblijven. We gaan dit jaar wel met gemak 100 dagen in De Pep verblijven! Zover is het nog niet, op onze laatste dag hebben we een leuke wandeling gemaakt vanaf de camping. Achter de camping ligt een kleine berg die we omhoog zijn gelopen. Door het bos is het gelukkig niet al te warm. Bovenop de berg hebben we mooi uitzicht over Saarburg en de wijnbergen er omheen. Terug naar beneden raken we een beetje de weg kwijt, maar volgens Google Maps gaan we ongeveer de goede kant op. Dat is ook zo want we komen precies in het centrum van Saarburg uit waar we wel een apfelschorle hebben verdiend. 'S avonds gaan we nog een laatste keer naar het oude centrum om op een terrasje wat de eten en drinken.

We hebben een leuke vakantie maand gehad, waarbij Zwitserland wel het hoogtepunt was. Hier willen we nog wel eens naar terug. Wil het niet dat Syl ineens bedenkt dat we volgend jaar ook naar Amerika kunnen gaan. We zijn dus nog niet helemaal uitgereisd.

Groetjes en tot in september, dan verblijven we 4 weken met De Pep in Nederland.