De Moezel en de Elzas

Deze vakantie starten we nadat we al 50 dagen in de caravan hebben gewoond, we noemen het ondertussen ons eerste huis en vragen ons af of we ons tweede huis nog wel nodig hebben. We hebben ons tweede huis wat extra aandacht gegeven deze week in de vorm van een goeie schoonmaakbeurt en gaan opgeruimd op vakantie.

We starten op camping het Oegenbos in Teuge op een grijze vrijdag, eind mei. Pat hoeft pas over een maand weer te werken dus we gaan lekker op pad. Ons doel van vandaag is camping Moselhöhe in Heidenburg.

De naam zegt het al; het ligt op de heuvel met uitzicht op het Moezeldal, een half uur rijden van Syl d’r broer. Onderweg naar Heidenburg is het rustig, we tuffen dus met een gangetje van 90 km per uur, stoppen, eten natuurlijk witte broodjes met gebakken ei (want zonder dat is het geen vakantie) en komen toch nog redelijk relaxed op de camping aan. Binnen no-time staat alles, ook hier heeft het heel veel geregend en de plek is dan ook nat en wat drassig. Nou ja, er is in ieder geval geen overstromingsgevaar. De camping beschikt over een restaurant met wat simpele gerechten voor Duitse prijzen dus daar gaan we eten.

Op zaterdag staan we langzaam op, we halen onze verse broodjes en luieren een beetje. Net voor we weggaan slaat de stress toe, we zijn ons mapje met autopapieren, rijbewijzen, bankpas en contant geld kwijt! Syl weet zeker dat ze het gisteravond in de caravan nog in haar handen heeft gehad maar een zoektocht door iedere kast, onder het bed, onder de kastjes en kussens geeft geen enkel resultaat. De auto wordt overhoop gehaald, we checken bij het restaurantje en de campingeigenaar of iemand iets heeft gevonden maar het levert allemaal niets op. De camping eigenaar zegt nog droogjes; meestal ligt het op een onverwachte plek, maar daar hebben we ook al gezocht. Aangezien we met Syl d’r broer hebben afgesproken bij wijhuis Lotz om wat te proeven rijden we na onze zoektocht toch maar weg.

Tijdens de rit naar Lotz besluiten dat we zondagochtend de caravan nogmaals op z’n kop gaan zetten en als we dan niets vinden de verzekering te informeren. We zetten het gedoe uit ons hoofd en proeven samen met Mike wat heerlijke wijnen en slaan een paar doosjes in voor later gebruik. Een dorp verderop staat Brauhaus Kloster Machern aan de Moezel. We lunchen er buiten en maken een rondje door het klooster. We bezoeken het kappeletje en steken er een kaarsje aan waarna we een aantal huisgebrouwen bieren kopen in het winkeltje. We rijden langs de mooie Moezel terug richting camping. Helaas gaat het lampje van de motor branden op het dashboard van de auto…. Ow nee, niet nog meer gedoe! Syl leest online dat dat niets ernstigs hoeft te betekenen, het kan vanzelf weer uit gaan als de auto even stil heeft gestaan en er iets wordt gereset, ok…. Ook iets om morgen te bekijken en dan te besluiten of er nog iets mee moet.

We stoppen nog even bij een geweldig uitzicht over een van de scherpe bochten in de Moezel. Eenmaal terug in de caravan relaxen we een beetje en als Pat ’s avonds een zakje pakt waar we de oplaadkabeltjes in bewaren piept daar het mapje bovenuit….. pfffft….pasjes terug gevonden. Gelukkig brandt het lampje van de auto ook niet meer als we zondagochtend even de motor starten….Ook de 2e crisis opgelost. Vandaag rijden we langs de Moezel de andere kant op richting Trier. Syl d’r broer woont in een dorpje vlakbij Trier, daar gaan we heen. Het was een flinke tijd geleden dat we daar waren het was heel fijn om iedereen weer te zien en bij te kletsen. Ze verwennen ons met een goed stuk zalm van de BBQ en poffertjes als toetje gebakken door de neefjes, heel lekker! Aangezien we maandag weer verder rijden pakken we de luifel en stoelen in en zorgen ervoor dat we ’s ochtends voor vertrek niet te veel meer hoeven doen.

Maandag starten we rustig, komen tot de ontdekking dat Pat z’n jas heeft laten hangen bij Mike en net voor 11 uur rijden we de camping af, volgende bestemming; Riquewihr in de Elzas. Dat is 270 km rijden en daar doen we zo’n 4 uur over. Onderweg is het heel rustig en we stoppen om onze koffie te drinken en een broodje te eten. We rijden nog wel dwars door Saarbrucken heen met onze sleurhut maar blijkbaar is dat echt de juiste route, dat doen we een volgende keer denk ik anders. Ergens in Saarbrucken moeten we een noodstop maken want er komt ons een ambulance met een noodvaart tegemoet rijden…. Oeps, de remmen doen het en Pat ziet de rook van de caravan bandjes afkomen! Weer op de snelweg rijden we al snel de Elzas in en komen we langs heel veel wijn- en ook hele grote hopvelden. De camping ligt 1,5km buiten het mooie dorp Riquewihr tussen de wijnvelden en is makkelijk te vinden. Ook hier zijn we snel geïnstalleerd, rusten even uit, eten een gezonde, door Syl ter plekke gemaakte soep en stappen weer in de auto. Om de een of andere wazige reden heeft Pat niet 1 maar 2 paar kapotte schoenen meegenomen op vakantie, wat resulteert in veel natte voeten en heeeeel erge stinkschoenen, de kast waar ze in staan stinkt ook. Dat willen we de De Pep en ons zelf niet aandoen. We gaan nieuwe kopen, de Decathlon is op 15 min. rijden afstand en gelukkig vinden we een goed paar nieuwe wandelschoenen, die voorlopig ook prima voor gympen kunnen doorgaan.

De dinsdag op camping Riquewihr starten we uiterst kalm. Het lokale brood smaakt uitstekend met onze zelf meegebrachte Calve pindakaas. Riquewihr is een Elzasser wijnstadje dat nog in oorspronkelijke staat is gebleven. Dit is inclusief de stadsmuur en de Dolder (stadspoort) uit 1291. Vanaf de camping lopen we er in 20 minuutjes naartoe. We herkennen meteen de gekleurde vakwerk huisjes van de vorige keer dat we hier waren, even zoeken op globetrotten.nl wanneer dat ook alweer was... Aha, gevonden. Dat was in 2016, 8 jaar geleden dus.

We besluiten eerst een wijnberg op te lopen om overzicht te krijgen op dit mooie stadje met z’n rommelige straatjes. We zien op een van de daken ook een heel groot ooievaarsnest, met kleintjes. Midden op de camping is overigens ook zo’n nest, heel gezellig hoor dat geklepper van de snavels. In het stadje slenteren de meeste mensen in de hoofdstraat dus wij schuiven een beetje in de straatjes die om de hoofdstraat heen liggen, daar zijn de huizen net zo mooi en wat minder druk. Er staan hele mooie vakwerk huizen in verschillende kleuren. Nog intact ondanks diverse ruzie’s met de Duitsers. Er zijn geen moderne commerciële uitingen in de straten alleen uithangborden geheel in stijl. Na een tijdje lopen we weer terug naar de camping waar we even uitrusten en lunchen. We rijden in de middag nog even naar het Ieniemienie dorp Zellenberg. Ook hier een aantal mooie vakwerkhuizen en een goed uitzicht over de omgeving. Voor Pat rijden we nog even naar bierwinkel Bier & Co in Mittelwehr, hij slaat even wat bier in voor in Zwitserland, we verwachten daar niet heel veel keuze voor wat betreft speciaal bieren. We sluiten de dag of met luieren in de zon en een maaltijd van de foodtruck op de camping.

Woensdag rijden we na het ontbijt naar Ribeauvillé. Volgens sommige een van de mooiste plaatsjes van Frankrijk. Dit is ook weer een Elzasser wijnstadje. Het is iets groter en levendiger dan Riquewihr en staat stampvol gekleurde vakwekhuisjes. Pat heeft vanmorgen besloten om vandaag 2 keer Tarte Flambéé (flammkuchen) te eten. De eerste eten we op een terrasje in Ribeauvillé bij wijze van lunch. Ribeauvillé heeft ook een aantal leuke winkels, in een daarvan koopt Pat een nieuwe zachte en warme jas. We willen natuurlijk niet dat ie het koud heeft straks in de Zwitserse bergen. Jassen probleem opgelost. We struinen nog wat rond in het stadje en hebben uitzicht op maar liefst drie kasteel ruïnes. Ze zijn nogal hooggelegen op de heuvel dus we lopen er niet naartoe deze keer. In de middag lummelen we wat op de camping. Ondertussen is het ook alweer tijd om boodschappen te doen dus we rijden naar een hypermarché in de buurt. Daartegenover blijkt een grote kleding/schoenen winkel te zijn en Pat scoort er een paar nieuwe gympen. Schoenen probleem opgelost. We moeten nog tanken en denken dat te doen vlakbij de camping, daar aangekomen blijkt echter dat het tankstation verbouwd wordt, oeps…. Er zijn in de buurt niet heel veel mogelijkheden en we kunnen nog maar 40 km rijden op onze tank. Gelukkig weet Google Maps raadt en rijden we naar een dorp 10 km verderop, tanken gelukt! Op de camping staat vandaag een flammkuchen foodtruck dus Pat scoort z’n tweede flammkuchen van de dag. Syl heeft meer zin een salade en gooit wat ingrediënten bij elkaar. Zo eten we beiden waar we zin in hebben.

De volgende dag hebben we weer geen haast, de rit is niet al te lang. Eenmaal in Zwitserland aangekomen rijden we langs lage en hoge bergen, lange en korte tunnels naar het dal waar het plaatsje Lauterbrunnen ligt. Dit is zo’n plaatsje dat niet zou mistaan in een fantasy verhaal. Steile kliffen, groene weiden, kleurige bloemen, houten hutjes en tientallen watervallen. We rijden door het dorp Lauterbrunnen waar het stikt van de toeristen. Maar als we eenmaal bij onze camping aankomen is het heerlijk rustig.

Later meer over Lauterbrunnen