Lauterbrunnental

Donderdag 6 juni rijden we vrij makkelijk via vele tunnels en langs industrie gebieden door Zwitserland naar Lauterbrunnen. Lauterbrunnen is een populair plaatsje voor dagjes mensen in het dal met dezelfde naam. Het is een smal gletsjerdal met aan weerszìjde stijle rotswanden van zo’n 400 meter hoog. In het dal komen 72 watervallen naar beneden, dus het zijn veel Oooh en Aaah momenten. We settelen ons op camping Breithorn met hét beste uitzicht van het dal. Voor ons zien we de Breithorn (4164 meter) bedekt in sneeuw en rechts van ons twee watervallen van 350 meter hoog. De caravan en luifel staan snel, maar net zo snel begint Pat zich ziek en heel erg moe te voelen. Blijkbaar hebben we verontreinigd water op de camping in Frankrijk gedronken. Syl had al snel zo’n idee, maar we waren net te laat om flessenwater te kopen.

Pat wil alleen nog maar op bed liggen en slapen, soms er even uit om wat te drinken of eten. Na 35 uur gaat het een stuk beter en kan er weer rustig aan wat worden gedaan. We beginnen met een korte wandeling naar de dichtstbijzijnde waterval. Het gaat heel langzaam want van het lange liggen is de rug helemaal stijf geworden. Het is dan inmiddels zaterdag, ’s middags wandelen we nog een half uurtje om de stijve rug een beetje in beweging te houden. We nemen er zelfs een taartje bij, op het terrasje van de camping, klinkt best goed toch? Als het weer wat beter lijkt te gaan maken we de WC goed schoon en wassen het beddengoed. Hopelijk blijft de narigheid nu weg. Syl komt op het idee om de water voorziening ook door te spoelen. We spoelen de vers watertank en de leidingen door met een paar Steradent tabletten. Helaas is Syl nu aan de beurt, zij moet ook veel naar de WC, maar ze heeft meer last van misselijkheid en hoofdpijn. Ook dit duurt een paar dagen waarna ze zich weer stap voor stap beter voelt. We proberen nog wel om wat te wandelen in Lauterbrunnen, maar eigenlijk lukt dat niet, dus het is vooral rustig aan doen op de camping. Met fantastisch uitzicht! Zondagochtend gaat Pat voor een boodschap en neemt meteen even het mooiste uitzicht over het Lauterbrunnendal in zich op. In het plaatsje is zo’n TikTok plek waar elke influencer geweest moet zijn. Op het moment dat Pat er staat is er een trouwfoto sessie van een stel Chinezen. Eerlijk is eerlijk, het is ook echt een prachtige plek, dus Pat snapt die TikTokkers wel. Jammer genoeg wordt Pat tijdens het pinnen van Zwitsers geld bij een lokaal pinapparaat ‘bestolen’ van €75. Het apparaat stelt een nogal cryptische vraag die Pat met ‘nee’ had moeten beantwoorden. Nu is er €590 betaald voor 500 Franken. Helaas kan de bank er ook niets aan doen. Het is blijkbaar een manier om toeristen geld afhandig te maken. Gelukkig zijn de boodschappen in dit populaire Zwitserse toeristen plaatsje niet al te duur. Omdat we ziek waren hebben we ook amper geld uitgegeven, maar het blijft zonde.

Maandag, als we ons beide weer wat beter voelen rijden we met de auto naar de bahnhof van Lauterbrunnen en nemen daar het berg treintje naar Wengen. Wengen is autovrij, je kunt er niet eens komen met de auto. Het ligt gelegen op de rand van een klif. Het is een bekend ski dorp waar ook wereld kampioenschappen worden geskied. We wandelen wat door het dorpje dat er best gezellig uitziet. Pat heeft op Google Maps een uitzicht punt gevonden waar we naartoe lopen. Voordat we er zijn, komen we langs een hotel en roept ie; koffie? We lopen het hotel in en vertellen dat we geen gasten zijn, maar wel een bakkie koffie lusten, dat kan in de Salon. Als we daar binnenlopen, worden we 60 jaar terug in de tijd gezet. Alles ziet er lekker gezellig retro uit met bloemetjes banken, gekleurde muren en overdreven grote gordijnen. En het uitzicht over het Lauterbrunnen dal is fantastisch. Hier blijven we een tijdje uit het raam staren. Het uitzichtpunt verderop in het dorp slaan we over als we een bordje richting Lauterbrunnen zien. We zijn met het treintje de berg op gekomen en besluiten wandelend naar beneden te gaan. In anderhalf uur wandelen we naar beneden. Het is af en toe wel heeell erg stijl. Onderweg worden we opgewacht door een poes die ons begeleidt tot de volgende bocht. Hier en eigenlijk tijdens de hele wandeling is het uitzicht fantastisch. Het Lauterbrunnen dal kun je zien als een Fjord, maar dan zonder het water.

Grindelwald, een naam die bij Syl iets oproept. Ze wil erheen, gewoon om de naam, maar ook wel omdat er een link is met The Lord of the Rings, dat doen we op de dinsdag. Achteraf blijkt die link nietzo stevig te zijn, Grindelwald is wel een personage in de Harry Potter boeken. Waar meneer Tolkien wel z’n inspiratie vandaan blijkt te hebben is het Lauterbrunnertal, en dan vooral het deel bij het dorp Lauterbrunnen 100 jaar geleden, dit was de inspiratie voor Rivendell. Grindelwald is vooral een sporters walhalla, hier moet je zijn als je een heuse berg sporter bent. De Noordwand van de Eiger (3967 meter) zou hier zichtbaar kunnen zijn, maar helaas de berg is wat schuchter. We wandelen wat door het dorp tussen de Indiers, Chinezen en Amerikanen. Het lijkt erop dat er vooral veel Amerikanen hier een bedrijfje hebben. Wij belanden bij een hip cafeetje met koffie en crepes, we zijn er bijna alleen, lekker rustig dus. De koffie en crepes smaken heerlijk, het is wel wat duur maar daar hadden we al rekening mee gehouden. Over duur gesproken: we zijn in de Jungfrau regio, de Jungfrau is een berg van 4158 meter hoog, met het hoogste trein station van Europa, gelegen op 3454 meter. Het leek ons wel leuk om daar heen te gaan, maar we vrezen dat we daarvoor nog even moeten sparen. Een ritje voor 2 personen kost €470 !!! We kopen een tshirt en wat ansichtkaarten om De Pep op te vrolijken en rijden terug naar de camping in Stechelberg.

Intussen is het woensdag en verblijven we hier al bijna een week, al lijkt dat niet zo door het ziekte gedoe. De camping waar we staan, Camping Breithorn is een SVR camping. Aangesloten bij deze stichting betekent dat ze, voor Zwitserse begrippen, niet veel geld rekenen voor een overnachting, €35 geloof ik. We omschrijven het als een retro camping, alles is zoals het is en vooral niet te modern. De familie die deze camping runt woont hier waarschijnlijk al heel veel jaren. Ze spreken er keurig Zwitsers Duits, een dialect waar we soms niet alles van verstaan. Ze zijn allemaal kort, breed, heel vriendelijk en vooral luid. De plek is werkelijk fantastisch, hier zou een TikTokker van in de war raken, maar die zijn hier nog niet. De sanitaire ruimten zijn ook retro maar heel erg netjes. Dit is wel een camping om naar terug te gaan. De vorige in Frankrijk en Duitsland waren dat niet! Op deze camping staan niet alleen caravans en campers. Er staan ook eenvoudige personen auto’s, zonder tent of ander comfort. Op een regenachtige avond staat er een man in een personen auto achter ons die de hele avond in z’n achterbak zit. Of er komt een dochter met ouders kamperen, met 2 piepkleine tentjes waarin ze alleen gehurkt kunnen zitten of liggen. Als het regent zitten ze uren in de auto met z’n drieën. Of een jonge man met een tentje, niet veel groter dan een boterham zakje die ook moet schuilen in z’n auto. Nouja, Zwitsers zijn schijnbaar een stuk stoerder en hebben niet veel comfort nodig.

Vanwege de laaghangende wolken vinden we het onverstandig om de bergen in de te gaan met het doel om van het uitzicht te genieten dus besluiten we naar Lauterbrunnen te wandelen. Het is drie kwartier lopen, een mooie wandeling door de weilanden, langs een steil klif met watervallen. Onderweg zien we 2 mensen met van die vliegende eekhoorn pakken (wingsuits) van de berg afspringen en met een noodgang door het dal vliegen, spannend. Als we bij de bekendste waterval, de Staubbach Wasserfall aankomen is het tijd voor koffie. Er staat natuurlijk een koffietentje en met uitzicht op de waterval en hordes toeristen genieten van ons bakkie. We lopen vervolgens het platgetreden pad naar de waterval op en genieten wederom van het uitzicht, deze keer richting Lauterbrunnen en het tegenover gelegen Wengen. We slenteren langs de paar winkels die Lauterbrunnen rijk is, scoren een t-shirt voor Pat en een nieuwe wandelrugzak voor Syl en lopen naar de Coop voor wat boodschappen. Op een bankje in het dorp eten we de door ons zelf gesmeerde lunch en lopen vervolgens door het prachtige dal terug naar onze camping. Om 4 uur begint het te miezeren en dat blijft het doen totdat het gaat regenen. Nou ja, we koken in ons caravannetje, kijken nog het een of ander en slapen prima. Als we onze ogen weer openen ziet de wereld er, zoals voorspeld, een stuk blauwer uit. We twijfelen geen moment, staan op, ontbijten drinken koffie en om 9.00 uur zitten we in de auto. Doel van vandaag: de Schilthorn. Een top van 2970 meter hoog die bij ons in de achtertuin staat en vanwaaruit je een geweldig uitzicht zou kunnen hebben op de 3 bekendste toppen van de regio…. Eiger, Mönch en Jungfrau, alle drie boven de 4000 meter en bedekt met sneeuw.

Om van onze huidige hoogte van 840 meter naar 2970 te gaan hebben we 4 gondels nodig. Beneden in Stechelberg parkeren we de auto en kopen een retour ticket naar de Schilthorn. Nadat we €150 hebben betaald wandelen we meteen de eerste gondel in en vliegen een kort stukje omhoog naar Gimmelwald, vandaar stappen we over op een gondel naar Mürren op 1650 meter hoogte. We willen door naar de top en stappen in de derde gondel, deze brengt ons meteen 1000 meter hoger naar Birg. Ook hier weer een overstap, voor de laatste 300 meter naar de Schilthorn. We zijn intussen tijdelijk in de wolken verdwenen, maar komen er gelukkig op 2970 meter weer bovenuit. Op de Schilthorn is een draaiend restaurant met de naam Piz Gloria. Deze plek is gebruikt voor ‘On his Majesty’s Secret Service’, een James Bond film uit 1969. Het is nu nog vroeg waardoor we zonder reserveren een plaatsje aan het raam kunnen bemachtigen. We bestellen cappuccino met Apfelstrudel en vanillesose. Het restaurant draait z’n rondje in 45 minuten en laat dat nou precies de tijd zijn die we nodig hebben om de koffie en strudel op te eten. Het uitzicht is op sommige plekken wat rommelig door werkzaamheden, maar even daarna weer heel mooi over de besneeuwde bergtoppen. Buiten kijken we nog wat rond met -3.

Als we het hoogste punt van deze dag hebben bekeken nemen we de gondel terug naar Birg. Hier is een heuse Thrill Walk, een stalen constructie die aan de stijle bergwand hangt, eronder is niets. Niet doen als je hoogtevrees hebt dus. Die constructie is 200 meter lang met onderweg een enkele stalen kabel waar je overheen kunt lopen, met daaronder een paar honderd meter niets! Er ligt ook nog sneeuw op de constructie, dus we moeten best oppassen waar we onze voeten neerzetten. Nog een stukje verder zijn er alleen maar glazen platen in de vloer, je kijkt dus de diepte in terwijl je erover heen loopt. Allemaal best spannend, maar Pat heeft vertrouwen in de techniek en probeert alle enge dingen gewoon uit, stoertje. Na deze spannende momenten stappen we in de gondel naar Mürren, een autovrij dorp op 1650 meter hoogte. Het blijkt een karakteristiek Zwitsers dorp te zijn met mooie houten huizen. Het hoogtepunt voor ons is toch wel het uitzicht op de 3 bergtoppen, maar helaas de wolken zijn nog steeds niet weg. De toppen blijven verborgen. Het is weer tijd voor een pauze, dat doen we op een terrasje (ja het is even warm genoeg in de zon) met voor Syl een Apfelschorle en Pat een spinaziesoep.

Er lopen wat toeristen door Mürren en een paar lopen ons in de weg, dat lossen we op door een afslag te nemen. Dat was een goede keuze, want nu komen we bij het station uit van het Allmendhubel treintje. Dit treintje gaat kneitersteil te berg op. Het is een treintje opgedeeld in compartimenten, waarbij elke compartiment 3 meter hoger is dan die ervoor. Zo kan iedereen horizontaal worden vervoert. Het is maar een kort stukje naar de volgende halte, Allmendhubel. Vanaf hier hebben we nog beter zicht op de Jungfrau, Mönch en Eiger. Maar helaas, ook nu zijn er teveel wolken. We gunnen onszelf wat tijd want we denken dat het zomaar open kan trekken daarboven. En inderdaad, ons geduld wordt beloont met een vrije blik op de drie 4000+ meter hoge toppen recht voor ons. We hebben nu een prachtig uitzicht over dit hoge besneeuwde deel van de Alpen. We zijn reuze blij dat het gelukt is om dit te zien, vooral vanwege de beroerde start van de week en het regenachtige weer. We wandelen nog wat door het autovrij Mürren en besluiten dat dit wel het leukste en mooiste dorp is dat we de laatste dagen hebben bezocht. Daarbij moeten we wel eerlijk vermelden dat het weer vandaag in topvorm was.

We nemen nog wat gondels naar beneden en zijn in een mum van tijd weer in Stechelberg waar onze auto staat. Hier is het nog best warm want de zon schijnt volop. Terug in De Pep luieren we nog wat, nemen een douche en gaan op het eenvoudige terrasje van de camping zitten. Hier drinken we wat met uitzicht over de vers besneeuwde toppen en bestellen Swiss Tapas, een heerlijke plank met lokale gerechten.

Dit was onze laatste dag in het Lauterbrunnental. Morgen rijden we een klein stukje naar een ander dal.

Bis balt